Εξηγώντας τα δύσκολα παιδικά του χρόνια στη Βενεζουέλα, θυμούμενος πόσο σημαντική ήταν η μητέρα του για να ξεπεράσει τα προβλήματά του και να δείξει την πιο οικεία πλευρά του μπροστά στις κάμερες, Μπορίς Ιζαγκίρε ενθουσίασε όλους τους θαυμαστές του στην τελευταία έκδοση του προγράμματος 'Mi casa es la tuya', από το 'Telecinco'. Συνοδευόμενος από τον παρουσιαστή, Bertín Osborne, ο τηλεοπτικός συνεργάτης άνοιξε τις πόρτες του σπιτιού του, στη Μαδρίτη, στις κάμερες, για να μπορέσει να δείξει την πιο προσωπική του εκδοχή
Αρχικά, ο οποίος συνόδευε τον Xavier Sardà στο τιμόνι της Crónicas Marcianas, εξέτασε πώς ήταν οι αρχές του στην πατρίδα του τη Βενεζουέλα, αναγνωρίζοντας ότι αντιπροσωπεύει ένα πολύ δύσκολο στάδιο για αυτόν λόγω των προσβολών και των χτυπημάτων που υπέστη ο «μανιερισμός» τουΕξηγεί ότι ο τρόπος του δημιουργούσε «βία» μεταξύ των συναδέλφων του, και δέχθηκε ακόμη και προσβολές στο δρόμο, από εργάτες, οι οποίοιΤον φώναξαν "φαγκοτ" στο δρόμο του προς το σχολείο, όταν ήταν απλώς "παιδί".
Ορατά συγκινημένος από το παρελθόν του, ο συγγραφέας εξομολογήθηκε και ένα από τα πιο προσωπικά του προβλήματα, που τον περιόρισε καθ' όλη τη διάρκεια της ανάπτυξής του, δυσλεξία Σχετικά με αυτή τη δυσκολία, επιβεβαίωσε ότι τον εμπόδιζε να δένει σωστά τα κορδόνια του μέχρι τα «εννιά του χρόνια», εκτός από μεγάλο εμπόδιο στην εκμάθησή του να διαβάζει, ένα από τα μεγάλα του πάθη, για το οποίο άργησε πολύ. master "τόσα χρόνια" γιατί "δεν μπορούσα να βάλω τα πράγματα σε τάξη".
Σε αυτό το πρόβλημα, ο Μπόρις τόνισε τη σημασία της μητέρας του για να το ξεπεράσει, η οποία κάθισε να κάνει ασκήσεις με τον γιο της για να τον βοηθήσει να ξεπεράσει τις δυσκολίες του.«Κάναμε ασκήσεις για να κλείσουμε έναν κύκλο και δεν καταφέραμε ποτέ να τον κλείσουμε. Αυτό ήταν φρικτό για μένα αλλά και για εκείνη», παραδέχτηκε ο οικοδεσπότης, ανάμεσα σε δάκρυα στα μάτια. Επιπλέον, παραδέχτηκε ότι αυτή η κατάσταση συνεχίζει να του δημιουργεί προβλήματα σήμερα, αν και σε μικρότερο βαθμό, τα οποία εμφανίζονται κυρίως «όταν γράφω», κάτι που τον οδηγεί να συνεχίζει θυμάται τη μητέρα του, που θεωρεί ότι «δεν πρόλαβα να ευχαριστήσω όλα όσα με βοήθησαν».