Έννοια αφαίρεσης (τι είναι, έννοια και ορισμός)

Τι είναι η αφαίρεση:

Η αφαίρεση είναι μια διανοητική ικανότητα που συνίσταται στο διαχωρισμό ενός στοιχείου από το περιβάλλον του για ανάλυση και δημιουργία μιας έννοιας του.

Η λέξη προέρχεται από το λατινικό abstrahĕre , που σημαίνει «να απομακρυνθεί», «να χωρίσει» ή «να παραμεριστεί». Με αυτόν τον τρόπο, η αφαίρεση σημαίνει δράση και αποτέλεσμα του να αφήσετε κάτι στην άκρη για να το καταλάβετε.

Η αφαίρεση είναι χρήσιμη και απαραίτητη για τη διαμόρφωση της ανθρώπινης γνώσης. Στην πραγματικότητα, όλες οι γνώσεις περνούν από μια διαδικασία αφαίρεσης που οδηγεί σε μια «αφηρημένη έννοια», δηλαδή μια ιδέα ή έννοια.

Επομένως, τα ανθρώπινα όντα είναι προικισμένα με την ικανότητα αφαίρεσης, δηλαδή την ικανότητα να επιλέγουν τμήματα της πραγματικότητας και να τα αναλύουν με ομαλό και συστηματικό τρόπο.

Οι ανθρώπινες επιστήμες, οι φυσικές επιστήμες, οι ιδεολογίες, οι θρησκείες, οι μύθοι και οι τέχνες είναι το αποτέλεσμα διαδικασιών αφαίρεσης διαφορετικών τύπων ή βαθμών.

Αφαίρεση στη φιλοσοφία

Για τη φιλοσοφία, η αφαίρεση είναι μια πνευματική λειτουργία που απομονώνει μια συγκεκριμένη ιδιότητα του αντικειμένου για τη μελέτη, την ανάλυση και τον προβληματισμό του. Ο σκοπός μιας τέτοιας ψυχικής επέμβασης είναι να κατανοήσουμε την απόλυτη ουσία των πραγμάτων.

Ο Έλληνας φιλόσοφος Αριστοτέλης πρότεινε ότι κάθε διαδικασία αφαίρεσης ξεκινά από την ανάλυση εμπειρικών δεδομένων. Σύμφωνα με τον φιλόσοφο, μπορούν να αναγνωριστούν τρεις βαθμοί τυπικής αφαίρεσης.

Πρώτος βαθμός άντλησης (φυσική)

Ο πρώτος βαθμός αφαίρεσης είναι αυτός που συλλαμβάνει και αναλύει τη φύση της λογικής τάξης (ύλη), δηλαδή εκείνα τα στοιχεία που "είναι" στην ύλη του, τα οποία ονομάζονται "κινητές οντότητες". Με αυτόν τον τρόπο, αναφέρεται στην επιστήμη της φυσικής, αλλά άλλες φυσικές επιστήμες όπως η χημεία και η βιολογία κάνουν επίσης το ίδιο.

Δεύτερος βαθμός αφαίρεσης (μαθηματικά)

Ο δεύτερος βαθμός αφαίρεσης είναι αυτός που μελετά το «κβαντικό οντότητας», δηλαδή την ποσότητα. Απαλλάσσεται από την «κινητή οντότητα» αφού, αν και έχει μια υλική πραγματικότητα, η «κβαντική οντότητα» μπορεί να αναλυθεί ανεξάρτητα. Ο δεύτερος βαθμός αφαίρεσης είναι χαρακτηριστικός της μαθηματικής επιστήμης.

Τρίτος βαθμός αφαίρεσης (φιλοσοφία)

Ο τρίτος βαθμός αφαίρεσης επικεντρώνεται στην ίδια την οντότητα, δηλαδή στην «υπερβατική» διάστασή της, και διαχωρίζει την «κινητή οντότητα» (ύλη) και την «οντότητα κβαντική» (ποσότητα). Περιλαμβάνει οντότητες που δεν απαιτούν την ύλη να είναι, αν και μπορεί να είναι προικισμένες με μία ή μπορεί να είναι άυλες (να μην συγχέονται με την άυλη πνευματική). Αυτός ο βαθμός αναφέρεται στη μεταφυσική και, συνεπώς, στη φιλοσοφία.

Μπορεί να σας ενδιαφέρει:

• Μεταφυσική, Φιλοσοφία, Γνώση.

Αφαίρεση στην ψυχολογία

Σύμφωνα με τον Jean Piaget, μπορεί κανείς να μιλήσει για δύο τύπους αφαίρεσης από την άποψη των ψυχολογικών διαδικασιών: απλή αφαίρεση και ανακλαστική αφαίρεση.

Η απλή αφαίρεση είναι αυτή που επιτρέπει στο άτομο να εξαγάγει πληροφορίες από αντικείμενα, δηλαδή από λογική πραγματικότητα.

Η ανακλαστική αφαίρεση είναι αυτή που επιτρέπει στο υποκείμενο να εξαγάγει γνώση από τις ενέργειές του σχετικά με τη λογική πραγματικότητα.

Αφαίρεση στην τέχνη

Πικάσο. Σκίτσα που αντικατοπτρίζουν τη διαδικασία της γραφικής σύνθεσης και της αφαίρεσης του μοτίβου του ταύρου.

Στην τέχνη, η αφαίρεση αναφέρεται στην ανάλυση και αναπαράσταση των πλαστικών στοιχείων της σύνθεσης εκτός από τις παραστατικές αναφορές. Για παράδειγμα, σημείο, γραμμή, χρώμα, γεωμετρία, όγκος, μάζα και τα ίδια τα υλικά.

Έτσι, η αφηρημένη τέχνη παραιτείται από τη μίμηση και τον εικονιτισμό και ασχολείται με βασικές μορφές, όλες αφαιρεμένες από αντικείμενα που υπάρχουν στη φύση ή την λογική πραγματικότητα.

Η αφαίρεση στις πλαστικές τέχνες υπήρξε από αμνημονεύτων χρόνων. Μπορεί να φανεί, για παράδειγμα, στη χρήση γεωμετρικών μοτίβων της Νεολιθικής περιόδου.

Ωστόσο, ως κίνημα, η αφηρημένη τέχνη ιδρύεται στη σύγχρονη εποχή, με αποτέλεσμα μια σειρά διαφορετικών ρευμάτων, που ομαδοποιούνται σε μια κατηγορία που ονομάζεται αφαιρετισμός.

Τύποι άντλησης

Vasili Kandinski: Κίτρινο, κόκκινο και μπλε . 1925.

Μεταξύ των κύριων τύπων αφαίρεσης στην τέχνη μπορούμε να παραθέσουμε τα ακόλουθα:

• Rayonism (1909): εκπρόσωποι των Mikhail Larionov και Natalia Goncharova. ασχολείται με την πλαστική μεταγραφή του φωτεινού φαινομένου. Λυρική αφαίρεση (1910): εκπροσωπούμενη από τον Βασίλι Καντίνσκι. Χρησιμοποιήστε πλαστικά στοιχεία με συνθετική ελευθερία με έμφαση στην αρμονία μεταξύ των στοιχείων. Κονστρουκτιβισμός (1914): εκπρόσωπος του El Lisitsky. Ενσωματώνει τη χωρική γεωμετρία, καθώς και σύγχρονα εργαλεία, τεχνικές και υλικά. Suprematism (1915): εκπρόσωπος του Malevich. Επικεντρώνεται στη σύνθεση μέσω της γεωμετρίας του επιπέδου. Neoplasticism (1917): εκπροσωπούμενος από τον Piet Mondrian. Περιορίστε τους πλαστικούς πόρους στη χρήση ευθειών γραμμών και πρωτογενών χρωμάτων. Αφηρημένος εξπρεσιονισμός (ώρα 1940): εκπρόσωπος του Τζάκσον Πόλοκ. Αντιλαμβάνεται τον καμβά ως μια ακούσια έκφραση του καλλιτέχνη μέσω του αυτοματισμού και του μη εικονιστικού αυτοσχεδιασμού. Άτυπος (περίπου 1950): εκπρόσωποι των Henri Michaux και Antoni Tàpies. Προσθέστε ανησυχία για υλικά στον αυτοματισμό και τον αυτοσχεδιασμό του αφηρημένου εξπρεσιονισμού.

Μπορεί επίσης να σας ενδιαφέρει Abstract Art.