Έννοια της ιθαγένειας (τι είναι, έννοια και ορισμός)

Τι είναι η ιθαγένεια:

Η ιθαγένεια αναφέρεται στο σύνολο των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων στα οποία υπόκειται ο πολίτης ή το άτομο στη σχέση τους με την κοινωνία στην οποία ζουν. Ο όρος ιθαγένεια προέρχεται από τα λατινικά civitas , που σημαίνει «πόλη». Ως εκ τούτου, η ιθαγένεια είναι η προϋπόθεση που δίνεται στον πολίτη να είναι μέλος μιας οργανωμένης κοινότητας.

Η ιθαγένεια συνεπάγεται δικαιώματα και υποχρεώσεις που πρέπει να εκπληρώσει ο πολίτης, γνωρίζοντας ότι αυτά θα είναι υπεύθυνα για τη συνύπαρξη του ατόμου στην κοινωνία.

Αυτή η έννοια της ιθαγένειας συνδέεται με το νόμο, ειδικά σε ό, τι αφορά τα πολιτικά δικαιώματα, χωρίς τα οποία το άτομο δεν μπορεί να παρέμβει στις υποθέσεις του κράτους, και που επιτρέπει την άμεση ή έμμεση συμμετοχή του ατόμου στην κυβέρνηση και στην η μεταγενέστερη διοίκηση μέσω άμεσης ψηφοφορίας για εκλογή ή διαγωνισμό για δημόσια θέση έμμεσα.

Μία από τις προϋποθέσεις ιθαγένειας για την άσκηση των πολιτικών δικαιωμάτων των πολιτών είναι η ιθαγένεια. Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που, παρά το γεγονός ότι είναι υπήκοοι ενός κράτους, δεν έχουν τα πολιτικά δικαιώματα, επειδή μπορεί να έχουν ανακληθεί ή να απορριφθεί. Για παράδειγμα, οι τρόφιμοι δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, κάτι που μπορεί να είναι υποχρεωτικό για άτομα άνω των 18 ετών.

Παραδοσιακά και ιστορικά, οι γυναίκες, όπως τα παιδιά ή οι υπηρέτες, δεν είχαν κανένα είδος υπηκοότητας. Μόνο το πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα άρχισαν να αναγνωρίζονται τα δικαιώματα των γυναικών στον πολιτικό τομέα, όπως η ψήφος των γυναικών, και όταν οι γυναίκες απέκτησαν πλήρη κατάσταση υπηκοότητας στις περισσότερες χώρες.

Η ιθαγένεια απαιτεί από το άτομο, ως κάτοικος της πόλης (όπως λέει η ρίζα της λέξης), να εκπληρώσει τα καθήκοντά του, και ως άτομο δράσης, να εκτελέσει τα καθήκοντά του για το καλό τους και επίσης για την ανάπτυξη της κοινότητας στην οποία ζει, αφού τα προβλήματα της πόλης πρέπει να απασχολούν όλους τους πολίτες.

Η ιθαγένεια ασκείται από άτομα, ομάδες και ιδρύματα που, μέσω της κατάρτισης, δηλαδή, μέσω της εξουσίας που πρέπει να εκτελούν καθήκοντα χωρίς την άδεια ή την άδεια κάποιου.

Οι πολίτες « δράσεις θα πρέπει να προκαλέσει αλλαγές οδηγούν να εξελίσσεται και να ενισχυθεί με τη συμμετοχή σε κοινότητες, κοινωνικές πολιτικές και τις ΜΚΟ (μη κυβερνητικές οργανώσεις) ενεργά μέσω του εθελοντισμού, όπου οι δράσεις αλληλεγγύης γίνονται για το καλό του πληθυσμού αποκλείονται από τους όρους ιθαγένειας.

Αυτές οι τελευταίες οργανώσεις συμπληρώνουν το έργο του Κράτους, πραγματοποιώντας δράσεις σε εκείνους τους τομείς στους οποίους δεν μπορεί να φτάσει.