Έννοια της αντι-μεταρρύθμισης (τι είναι, έννοια και ορισμός)

Τι είναι η αντί-μεταρρύθμιση:

Η ανανέωση της Καθολικής Εκκλησίας τον 16ο αιώνα είναι γνωστή ως αντι-μεταρρύθμιση ως απάντηση στην επιβράδυνση της προόδου των προτεσταντικών δογμάτων στην Ευρώπη.

Η αντι-μεταρρύθμιση ονομάζεται έτσι καθώς ανταποκρίνεται στην προτεσταντική μεταρρύθμιση που ξεκίνησε ο Μάρτιν Λούθερ το 1517.

Η αντι-μεταρρύθμιση ιδρύθηκε στο πλαίσιο του Συμβουλίου της Trent (1545-1563) που συγκαλέστηκε για πρώτη φορά από τον Πάπα Παύλο Γ 'το 1545, έπειτα από τον Πάπα Ιούλιος Γ΄ μεταξύ 1550 και 1555, και τέλος από τον Πάπα Πιό IV το 1563.

Χαρακτηριστικά αντι-μεταρρύθμισης

Η καθολική αντι-μεταρρύθμιση ή μεταρρύθμιση χαρακτηρίστηκε από την πολιτική και θρησκευτική σφαίρα της στιγμής.

Από την πολιτική πλευρά, η αντι-μεταρρύθμιση εξαλείφει την πώληση των επιδομάτων, που είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους οι κυβερνήτες άρχισαν να τηρούν την προτεσταντική μεταρρύθμιση του Μάρτιν Λούθερ.

Από τη θρησκευτική πτυχή, η αντι-μεταρρύθμιση επιδιώκει να αναδιαμορφώσει την Καθολική Εκκλησία, να ενώσει τους Χριστιανούς υπό τον ρωμαϊκό παπισμό και να ευαγγελίσει τα εδάφη του Νέου Κόσμου (Αμερική).

Προκειμένου να αποφευχθεί η πρόοδος των προτεσταντικών εκκλησιών, η αντι-μεταρρύθμιση ανανεώνει και θέτει κατευθυντήριες γραμμές για να σταματήσει τη διαφθορά του κλήρου με κοινές παραμέτρους για την Καθολική Εκκλησία όπως, για παράδειγμα, την υπεράσπιση της παπικής εξουσίας, την αποκλειστική ικανότητα της εκκλησίας και τους εκπροσώπους τους για την ερμηνεία των ιερών κειμένων και της σωτηρίας με πίστη και έργα φιλανθρωπίας, αφοσίωσης ή μετάνοιας.

Συνέπειες της αντι-μεταρρύθμισης

Η καθολική μεταρρύθμιση ή αντι-μεταρρύθμιση του 16ου αιώνα, δημιουργεί στο Συμβούλιο του Trent αναφορές για την ομοιομορφία της Καθολικής Εκκλησίας υπό τον Ρωμαϊκό παπισμό.

Μερικές από τις συνέπειες που δημιουργεί η αντι-μεταρρύθμιση είναι, για παράδειγμα, η δύναμη της Ιεράς Εξέτασης στην Αμερική με την επανάληψη του Δικαστηρίου του Ιερού Γραφείου, η λογοκρισία της γνώσης με τη δημιουργία του Ευρετηρίου των απαγορευμένων βιβλίων ( Ευρετήριο ) και η δημιουργία νέες θρησκευτικές παραγγελίες αφιερωμένες στην κατεχοποίηση των ιθαγενών και ειδωλολατρικών των νέων εδαφών.

Χαρακτήρες αντί-μεταρρύθμισης

Οι μεγαλύτεροι εκπρόσωποι της καθολικής αντι-μεταρρύθμισης ή μεταρρύθμισης ήταν οι πάπες που συγκάλεσαν τις συνόδους του Συμβουλίου του Trent μεταξύ 1545 και 1563: Pablo III, Julio III και Pío IV.

Επιπλέον, ξεχωρίζει ο Ignacio de Loyola (1491-1556), ιδρυτής της Εταιρείας του Ιησού το 1540, του οποίου η κύρια αποστολή ήταν η κατεχοποίηση της Αμερικής για την ενοποίηση του Χριστιανισμού.

Προτεσταντική μεταρρύθμιση και αντι-μεταρρύθμιση

Η Προτεσταντική Μεταρρύθμιση γεννήθηκε λόγω της διαφθοράς του κληρικού της Καθολικής Εκκλησίας. Το 1517, ο Μάρτιν Λούθερ δημοσίευσε τις 95 διατριβές των οποίων το κύριο επιχείρημα είναι η άρνηση της σωτηρίας του ανθρώπου μέσω της αγοράς επιδομάτων.

Με τον Martin Luther στη Γερμανία, τον John Calvin στην Ελβετία και τον βασιλιά Henry VIII στην Αγγλία, η Καθολική Εκκλησία αρχίζει να χάνει έδαφος επιρροής στην Ευρώπη, για τον οποίο αναγκάζεται να δημιουργήσει μια αντι-μεταρρύθμιση για να διατηρήσει την εξουσία της.

Η αντι-μεταρρύθμιση ορίζεται στο Συμβούλιο του Trent που συγκλήθηκε για πρώτη φορά το 1545 από τον Πάπα Παύλο Γ ', το οποίο επιβεβαιώνει την εξουσία του Πάπα, την ερμηνεία της Βίβλου από την εκκλησία και τους εκπροσώπους της, την ελεύθερη βούληση, την αγαμία και την πίστη στο σώμα και αίμα του Χριστού.

Αντιμετασχηματισμός και το μπαρόκ

Η καθολική αντι-μεταρρύθμιση ή μεταρρύθμιση αναπτύσσει το μπαρόκ στιλ στην τέχνη. Η Καθολική Εκκλησία χρησιμοποίησε την τέχνη ως τρόπο διάδοσης της Καθολικής θρησκείας. Το μπαρόκ εκδηλώθηκε με υπερβολή και προσβολή των θρησκευτικών μυστηρίων μέσω των αισθήσεων.

Επιπλέον, η μπαρόκ τέχνη αποκλίνει από ειδωλολατρικά θέματα και γυμνά χαρακτηριστικά της Αναγέννησης. Οι κύριοι εκθέτες του ήταν: ο Ιταλός Lorenzo Bernini (1598-1680), ο Caravaggio (1571-1610) και ο Βέλγος Pedro Pablo Rubens (1577-1640).