Οικολογία έννοια (τι είναι, έννοια και ορισμός)

Τι είναι η Οικολογία:

Η οικολογία είναι ένας κλάδος της βιολογίας στον οποίο μελετώνται και αναλύονται οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των ζωντανών πραγμάτων με το βιότοπο όπου βρίσκονται, δηλαδή οι σχέσεις που υπάρχουν μεταξύ βιοτικών παραγόντων (σχέσεις μεταξύ ζωντανών πραγμάτων) και αβιοτικών παραγόντων (περιβαλλοντικές συνθήκες).

Ετυμολογικά, η λέξη οικολογία προέρχεται από την ελληνική λολογία που αποτελείται από την ένωση των ελληνικών λέξεων oikos , που σημαίνει «σπίτι», «σπίτι» ή «κατοικία», και λογότυπα , που σημαίνει «μελέτη» ή «πραγματεία». Υπό αυτήν την έννοια, η οικολογία σημαίνει «μελέτη στο σπίτι».

Ήταν ο Ernst Haeckel, ένας Γερμανός επιστήμονας, ο οποίος δημιούργησε τον όρο οικολογία το 1869 για να ορίσει ένα όνομα για την επιστήμη που μελετά τις σχέσεις μεταξύ των ζωντανών πραγμάτων και του περιβάλλοντος.

Ως εκ τούτου, το αντικείμενο της μελέτης της οικολογίας είναι να καθοριστεί πώς οι αβιοτικοί παράγοντες (υγρασία, θερμοκρασία, μεταξύ άλλων) αλληλεπιδρούν με βιοτικούς παράγοντες (σχέση μεταξύ της μεγάλης ποικιλίας των ζωντανών όντων που βρίσκονται στον ίδιο βιότοπο).

Ως εκ τούτου, η οικολογία δίνει ιδιαίτερη προσοχή στο πώς τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά ενός οικοτόπου επηρεάζουν την ανάπτυξη, την τροποποίηση και τη συμπεριφορά διαφορετικών ειδών.

Υπό αυτήν την έννοια, η έννοια της ανθρώπινης οικολογίας αναφέρεται στην επιστημονική μελέτη των σχέσεων μεταξύ ανθρώπων και περιβάλλοντος, συμπεριλαμβανομένων των φυσικών συνθηκών, των αλληλεπιδράσεων και των οικονομικών, ψυχολογικών, κοινωνικών και πολιτιστικών πτυχών. Ως εκ τούτου, η οικολογία επικεντρώνεται στη μελέτη οικοσυστημάτων ή πληθυσμών γενικά.

Ομοίως, η οικολογία είναι μια επιστήμη στην οποία διεξάγονται μελέτες σχετικά με τις αλλαγές που ενδέχεται να υποστούν τα οικοσυστήματα από τις δραστηριότητες των ανθρώπων.

Είναι σημαντικό να τονιστεί η σημασία των οικολογικών μελετών, οι οποίες είναι πολυεπιστημονικές, καθιστώντας δυνατή την επέκταση των γνώσεων σε αυτόν τον τομέα της επιστήμης, καθώς και το σχεδιασμό στρατηγικών και μηχανισμών που εστιάζονται στη διατήρηση και τη διατήρηση του περιβάλλοντος.

Από την άλλη πλευρά, επί του παρόντος ο όρος οικολογική υπερβαίνει την επιστημονική έρευνα, είναι τώρα μέρος πολιτικών εκστρατειών και κοινωνικών κινημάτων που επιδιώκουν την προστασία και τη συνειδητή αλληλεπίδραση του ανθρώπου με το περιβάλλον.

Ως εκ τούτου, η οικολογία έχει υιοθετήσει έναν περιβαλλοντικό χαρακτήρα και στόχος της είναι να φροντίζει και να διατηρεί την ισορροπία των ανθρώπινων δραστηριοτήτων με εκείνες του οικοτόπου μας.

Δείτε επίσης:

• Βιολογία Οικοσύστημα ισορροπίας περιβάλλοντος

Κύριοι κλάδοι της οικολογίας

Οι κύριοι κλάδοι της μελέτης και της έρευνας στον οποίο χωρίζεται η οικολογία είναι οι εξής:

• Autoecology: ένας κλάδος της οικολογίας που μελετά τις προσαρμογές των ειδών σε ορισμένες συνθήκες αβιοτικών παραγόντων. Demoecology (δυναμική του πληθυσμού): κλάδος που μελετά, από την οικολογία και τη δημογραφία, τα κύρια χαρακτηριστικά των κοινοτήτων ή του πληθυσμού που καταλαμβάνουν ένα συγκεκριμένο βιότοπο. Συνολογία (κοινοτική οικολογία): κλάδος οικολογίας που μελετά την αλληλεπίδραση μεταξύ βιολογικών κοινοτήτων και οικοσυστημάτων. Αγροοικολογία: κλάδος που ξεκινά από τη γνώση της οικολογίας και της αγρονομίας για την ανάπτυξη μοντέλων παραγωγής τροφίμων που λαμβάνουν υπόψη τόσο το οικοσύστημα όσο και το κοινωνικό περιβάλλον. Οικοφυσιολογία (περιβαλλοντική οικολογία): κλάδος της οικολογίας μελέτη φυσιολογικών φαινομένων στο περιβάλλον, η οποία μπορεί να εμφανίσουν αλλαγές που οφείλονται σε διάφορα φυσικά φαινόμενα ή την ανθρώπινη δραστηριότητα. Macroecology: κλάδος της οικολογίας μελετώντας οικολογικά πρότυπα που επαναλαμβάνονται σε μεγάλη κλίμακα.

Οικολογικές αλληλεπιδράσεις

Στην οικολογία, μελετώνται οι διαδικασίες, η δυναμική και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ όλων των ζωντανών όντων σε έναν πληθυσμό, μια κοινότητα, ένα οικοσύστημα ή τη βιόσφαιρα.

Οι οικολογικές αλληλεπιδράσεις χαρακτηρίζονται από το όφελος δύο ζωντανών όντων (αρμονικές) ή από τη βλάβη ενός από αυτά (μη αρμονικά), και μπορούν να συμβούν μεταξύ όντων του ίδιου είδους (ενδοειδικά) ή διαφορετικών ειδών (ενδοειδικά).

• Αρμονικές ενδο- ειδικές σχέσεις: κοινωνία (οργάνωση ατόμων του ίδιου είδους) και αποικία (ομάδα ατόμων του ίδιου είδους με διαφορετικούς βαθμούς εξάρτησης μεταξύ τους). Αρμονικές ενδοεξιδιωτικές σχέσεις: κανιβαλισμός και ενδοεπιλεκτικοί και διεπιλεκτικοί διαγωνισμοί. Είναι σχέσεις μεταξύ ίσων ειδών, αλλά υπάρχει ζημιά σε τουλάχιστον μία από τις πλευρές. Αρμονική μεσοειδικών σχέσεις:. Αλληλοβοήθειας (ή συμβίωση), η protocooperation, η inquilism (ή epibiosis) και συμβιωτικών σχέσεων μεταξύ ειδών δυσαρμονική: η amensalismo (ή αντιβίωση), φυτοφαγίας, θήρευση, παρασιτισμός και δουλεία.