Έννοια της αισθητικής (τι είναι, έννοια και ορισμός)

Τι είναι η Αισθητική:

Η αισθητική είναι η πειθαρχία που μελετά τη φύση της ομορφιάς και την αντίληψή της από άτομα, και γι 'αυτό σχετίζεται στενά με την τέχνη.

Η λέξη αισθητική προέρχεται από τη σύγχρονη λατινική αισθητική , και η τελευταία από το ελληνικό aisthētikós που σημαίνει «αντίληψη ή ευαισθησία» μέσω των αισθήσεων.

Η αισθητική έχει διαφορετικές έννοιες ανάλογα με το πλαίσιο στο οποίο χρησιμοποιείται, αν και όλα περιστρέφονται γύρω από την αντίληψη της ομορφιάς .

Σε καθημερινά περιβάλλοντα, χρησιμοποιείται για να αναφέρεται στη φυσική εμφάνιση ενός ατόμου, ενός αντικειμένου ή ενός χώρου. Για παράδειγμα: "Η τοποθέτηση του σκουπιδιού στην πόρτα επηρεάζει την αισθητική της πρόσοψης."

Η λέξη αισθητική μπορεί επίσης να αναφέρεται στην υγιεινή και την προσωπική παρουσίαση. Για παράδειγμα: "Αυτό το αγόρι έχει αποκτήσει Α στην αισθητική: είναι πάντα τακτοποιημένο και τα έργα του φαίνονται τακτικά."

Ως εκ τούτου, επίσης, τα κέντρα ομορφιάς ονομάζονται μερικές φορές αισθητικά , τα οποία περιλαμβάνουν υπηρεσίες όπως αποτρίχωση, περιποίηση δέρματος, μείωση μασάζ, αναζωογονητικές θεραπείες κ.λπ.

Υπάρχει λόγος για αισθητική χειρουργική όταν πραγματοποιείται χειρουργική επέμβαση με σκοπό τη βελτίωση της φυσικής εμφάνισης ενός ατόμου.

Οι κύριες αισθητικές αξίες είναι: ομορφιά, ισορροπία, αρμονία, τραγωδία και φρικτότητα.

Αισθητική, φιλοσοφία και τέχνη

Στη φιλοσοφία, η αισθητική είναι ο κλάδος που μελετά την ουσία της ομορφιάς και την αντίληψη για την ομορφιά της τέχνης, δηλαδή τη γεύση. Ως διαφοροποιημένο πεδίο σπουδών, δηλαδή ως πειθαρχία, η αισθητική εμφανίστηκε τον δέκατο όγδοο αιώνα, στο πλαίσιο του Διαφωτισμού ή του Διαφωτισμού.

Ήδη από το 1735, ο Γερμανός φιλόσοφος Αλεξάντερ Γκότλιμπ Μπάουμχαρτεν (1714-1762) περιέγραψε την αισθητική ως «η επιστήμη της ευαισθησίας και της σχέσης της τέχνης με την ομορφιά» στο κείμενό του Φιλοσοφικές Αναστοχίες στο Ποίημα .

Το ίδιο θα έκανε και ο Πρώσος φιλόσοφος Immanuel Kant (1724-1804) στην κριτική του για την κρίση , επισημαίνοντας ότι η αισθητική είναι «ο κλάδος της φιλοσοφίας που μελετά και διερευνά την προέλευση του καθαρού συναισθήματος και την εκδήλωσή του ως τέχνη».

Ωστόσο, η συζήτηση για τη φύση της ομορφιάς είναι τόσο παλιά όσο η φιλοσοφία και η τέχνη. Για το λόγο αυτό, αντιμετωπίστηκε από την Αρχαία Ελλάδα από συγγραφείς όπως ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης. Ο Πλάτωνας θεωρούσε την ομορφιά και την τέχνη σε έργα όπως το The Banquet and The Republic. Σε αυτά, εισήγαγε την έννοια των τεχνών ως απομίμηση της Ιδέας (μίση).

Ο Αριστοτέλης, ο οποίος ήταν μαθητής του Πλάτωνα, θα έκανε το ίδιο σε έργα όπως η ποιητική τέχνη και η ρητορική και η πολιτική , αλλά θα άφηνε τον πλατωνικό ιδεαλισμό για να επικεντρωθεί σε μια υλική προσέγγιση. Θα είναι αυτός που αναπτύσσει την ιδέα της κάθαρσης .

Αυτοί οι δύο συγγραφείς αντιπροσωπεύουν έτσι τις δύο βασικές προσεγγίσεις στην ανάλυση ομορφιάς που έχουν πραγματοποιηθεί στη Δύση. Από αυτούς, άλλοι συγγραφείς έχουν συζητήσει το θέμα και τις επιπτώσεις του σε όλη την ιστορία.

Μεταξύ αυτών μπορούμε να αναφέρουμε τους Plotinus, Saint Augustine, Saint Thomas Aquinas, Leonardo Da Vinci, René Descartes, Joseph Addison, Shaftesbury, Francis Hutcheson, Edmund Burke, David Hume, Madame de Lambert, Diderot, Lessing, Voltaire, Wolff, Gottlieb Baumgarten, Inmanuel Kant, Friedrich Shlegel, Novalis, Hegel, μεταξύ άλλων.

Δείτε επίσης:

• Catharsis.Art.