Έννοια αιρετικών (τι είναι, έννοια και ορισμός)

Τι είναι αιρετικός:

Αιρετικός είναι ο τρόπος με τον οποίο ορίζεται το άτομο που ισχυρίζεται αίρεση, δηλαδή, το οποίο αμφισβητεί, με μια αμφιλεγόμενη ή νέα έννοια, ορισμένες πεποιθήσεις που έχουν θεσπιστεί σε μια συγκεκριμένη θρησκεία.

Για παράδειγμα, ένας απλός άνθρωπος, ο οποίος υποθέτει την πίστη του στον Θεό, αλλά δεν το περιορίζει στο επάγγελμα οποιουδήποτε θρησκευτικού δόγματος ή πρακτικής θρησκευτικών καθηκόντων, μπορεί να θεωρηθεί αιρετικός.

Ομοίως, ένας άθεος μπορεί να χαρακτηριστεί αιρετικός επειδή αμφισβητεί την ύπαρξη του Θεού και, κατά συνέπεια, την αλήθεια των διδασκαλιών που διδάσκει η θρησκεία.

Ως αιρετικός ή βλασφημιστής, ένα άτομο που έχει προσβάλει ή σεβασμό τον Θεό και τη θρησκεία μπορεί επίσης να χαρακτηριστεί.

Επιπλέον, η έννοια της αίρεσης είναι σχετική. Ενώ για έναν Καθολικό αιρετικός είναι κάθε άτομο που δεν ακολουθεί τα δόγματα της χριστιανικής θρησκείας, επίσης ένας Καθολικός μπορεί να θεωρηθεί αιρετικός από τον Ισλαμισμό.

Επομένως, η έννοια της αίρεσης θα ποικίλλει ανάλογα με τις διδασκαλίες και τα χαρακτηριστικά κάθε θρησκείας, αλλά πάνω απ 'όλα εξαρτάται από το βαθμό ανοχής ή μισαλλοδοξίας που κάθε θρησκεία επιβάλλει στους οπαδούς της έναντι άλλων υφιστάμενων πεποιθήσεων.

Στην πραγματικότητα, η ετυμολογία της λέξης αιρετική είναι πολύ εύγλωττη όσον αφορά τη σημασία της. Η λέξη προέρχεται από το λατινικό haeretĭcus , το οποίο με τη σειρά του προέρχεται από την ελληνική αρερετική (hairetikós), που σημαίνει «ελεύθερη επιλογή».

Έτσι, σε γενικές γραμμές, ένας αιρετικός είναι ένα άτομο που αναλαμβάνει τη δυνατότητα να επιλέξει ελεύθερα να ακολουθήσει ένα διαφορετικό δόγμα από αυτό που επιβάλλεται από ένα δόγμα, θρησκεία ή αίρεση.

Δείτε επίσης

• Αίρεση, βλασφημία.

Αιρετικός στον Χριστιανισμό

Στην Καινή Διαθήκη της Βίβλου αναφέρεται ότι ένας αιρετικός θεωρείται ένας άνθρωπος που αποφασίζει να ακολουθήσει τις δικές του απόψεις, δημιουργώντας μαζί τους νέα θρησκευτικά δόγματα ή ακολουθώντας νέες αιρέσεις, όπως οι Σαδδουκαίοι και οι Φαρισαίοι.

Από την πλευρά του, ο ταύρος Gratia Divina (1656), από τον Πάπα Αλέξανδρο VII, ορίζει την αίρεση ως «η πίστη, η διδασκαλία ή η υπεράσπιση των απόψεων, των δογμάτων, των προτάσεων ή των ιδεών που αντιτίθενται στις διδασκαλίες της Αγίας Γραφής, των Αγίων Ευαγγελίων, Παράδοση και το μάστερ ".

Η Καθολική Εκκλησία, κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, επέμεινε να ακολουθήσει όλη αυτή την άποψη που αντιφάσκει με το χριστιανικό δόγμα που περιέχεται στη Βίβλο, της οποίας θεωρήθηκε ως η μόνη δυνατή ερμηνεία και εξουσία. Για αυτό, δημιουργήθηκε το Δικαστήριο του Ιερού Γραφείου της Εξέτασης.

Αιρετικοί και η Εξέταση

Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, η Εκκλησία θέσπισε μια επιθετική πολιτική δίωξης εναντίον όλων εκείνων που αμφισβήτησαν την ερμηνεία του χριστιανικού δόγματος που επέβαλε δογματικά.

Ήταν ο Πάπας Γρηγόριος ΙΧ που, τον 13ο αιώνα, όταν άρχισε να αισθάνεται ότι απειλείται η δύναμη της Εκκλησίας από εκείνους που την επέκριναν, ίδρυσε το Δικαστήριο του Ιερού Γραφείου της Εξέτασης.

Ο σκοπός αυτού του θρησκευτικού δικαστηρίου ήταν να καταπολεμήσει την αίρεση που προέκυψε ενάντια στη νομιμότητα τόσο της εκκλησιαστικής όσο και της πολιτικής εξουσίας, καθώς εκείνη την εποχή η δύναμη της Εκκλησίας ήταν στενά συνδεδεμένη με την εξουσία του Κράτους, που εκπροσωπείται στη μοναρχία.

Όσοι υποπτεύονταν για αίρεση ανακρίθηκαν και βασανίστηκαν για να ομολογήσουν την ενοχή που τους επιβλήθηκε. Οι τιμωρίες ήταν σοβαρές και πολλοί φερόμενοι αιρετικοί πέρασαν τη ζωή τους σε αιχμαλωσία ή βασανίστηκαν, απαγχονίστηκαν ή κάηκαν ζωντανά.

Μερικές αξιοσημείωτες προσωπικότητες στην ιστορία της ανθρωπότητας, οι οποίες συνέβαλαν με τα οφέλη, τη σκέψη ή τις έρευνές τους στην πρόοδο της γνώσης, και οι οποίες δολοφονήθηκαν από την Ιερά Εξέταση, ήταν: Giordano Bruno (φιλόσοφος, αστρονόμος), Joan of Arc (ηρωίδα του πολέμου) Giulio Cesare Vanini (διανοούμενος), Jan Hus (φιλόσοφος) ή Miguel Servet (επιστήμονας).

Δείτε περισσότερα για την Εξαγορά.