Έννοια της δικαιοσύνης (τι είναι, έννοια και ορισμός)

Τι είναι η δικαιοσύνη:

Η δικαιοσύνη είναι ένα σύνολο βασικών αξιών στις οποίες πρέπει να βασίζεται μια κοινωνία και ένα κράτος. Αυτές οι αξίες είναι ο σεβασμός, η ισότητα, η ισότητα και η ελευθερία.

Με επίσημη έννοια, η δικαιοσύνη είναι το σύνολο κωδικοποιημένων κανόνων που το κράτος, μέσω των αρμόδιων οργανισμών, επιβάλλει, επιβάλλει και επιβάλλει κυρώσεις όταν δεν σέβονται, καταστέλλοντας τη δράση ή την αδράνεια που δημιούργησε την επιρροή του κοινού αγαθού.

Η λέξη δικαιοσύνη προέρχεται από τη λατινική ιουστία που σημαίνει "δίκαιο" και προέρχεται από τη λέξη ius .

Τύποι δικαιοσύνης

Υπάρχουν τέσσερις προσεγγίσεις ή τρόποι εφαρμογής της δικαιοσύνης:

Κατανεμητική δικαιοσύνη

Βασίζεται στη δίκαιη κατανομή του πλούτου ή των πόρων, με τέτοιο τρόπο ώστε να ωφελούνται όλοι οι πολίτες.

Είναι ένας τρόπος απονομής της δικαιοσύνης που προέρχεται από την Αριστοτέλη σκέψη και του οποίου η εφαρμογή έχει αμφισβητηθεί στην πράξη, δεδομένου ότι δεν υπάρχει ομοφωνία σχετικά με τα κριτήρια που πρέπει να ληφθούν υπόψη ώστε μια τέτοια διανομή να είναι επωφελής για όλους τους εμπλεκόμενους.

Για ορισμένους συγγραφείς, πρέπει να στερήσει τη δικαιοσύνη (ότι κάθε άτομο αποκτά τον πλούτο που τους αξίζει ανάλογα με την προσπάθειά του). Σε άλλες περιπτώσεις, επικρατεί η έννοια της ισότητας (όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν το ίδιο ποσό), ενώ άλλοι συγγραφείς πιστεύουν ότι ο πλούτος πρέπει να διανέμεται περισσότερο σε περιπτώσεις μεγαλύτερης ανάγκης.

Αποκαταστατική δικαιοσύνη

Αυτός ο τύπος δικαιοσύνης εστιάζει στην ευημερία του θύματος και όχι στην τιμωρία του θύματος. Υπό αυτήν την έννοια, αυτό που επιδιώκεται είναι η επιδιόρθωση υλικών ή συμβολικά των ζημιών που προκλήθηκαν.

Σύμφωνα με αυτήν την προσέγγιση, το θύμα και το θύμα πρέπει να συμμετέχουν στην αναζήτηση δικαιοσύνης. Για να γίνει αυτό, ο θυματοποιός πρέπει να κατανοήσει και να αναγνωρίσει τη ζημιά που προκάλεσε.

Ένα παράδειγμα αποκαταστατικής δικαιοσύνης είναι τα Προγράμματα Συμφιλίωσης Θυμάτων-Παραβατών , που ιδρύονται σε κοινότητες στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά όπου συναντώνται τα εμπλεκόμενα μέρη, μιλούν για το τι συνέβη και πώς τους επηρέασε., και συμφωνήστε για τον τρόπο αποκατάστασης της ζημιάς που προκλήθηκε.

Διαδικαστική δικαιοσύνη

Αυτός ο τύπος δικαιοσύνης θεσπίζει κανόνες και κανόνες που πρέπει να γίνονται σεβαστοί από όλους τους ανθρώπους εξίσου, και θεσπίζει κυρώσεις διαφόρων ειδών σε περίπτωση που οι πολίτες φέρουν σφάλμα.

Για να ασκήσουμε αυτό το είδος δικαιοσύνης, είναι απαραίτητο να έχουμε ένα αμερόληπτο κριτήριο, ενώ για να διωχθεί από αυτήν απαιτείται η εκπροσώπηση ενός εμπειρογνώμονα στο θέμα, δηλαδή ένας δικηγόρος.

Η διοίκηση της διαδικαστικής δικαιοσύνης πραγματοποιείται στα δικαστήρια και στα όργανα που έχει δημιουργήσει το κράτος για το σκοπό αυτό.

Ανταποκριτική δικαιοσύνη

Η αντισταθμιστική δικαιοσύνη ορίζει ότι κάθε άτομο πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο μεταχειρίζεται τους άλλους, επομένως, όταν υφίσταται σφάλμα, πρέπει να τιμωρείται. Αυτό που αναμένεται από αυτό το είδος δικαιοσύνης είναι ότι το αναδρομικό αποτέλεσμα πείθει τους άλλους να διαπράξουν εγκλήματα.

Ένα παράδειγμα αναδρομικής δικαιοσύνης θα ήταν οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, στις οποίες αν και οι δράστες δεν τιμωρούνται αμέσως, τελικά τιμωρούνται από την τοπική δικαιοσύνη ή από διεθνείς οργανισμούς.

Δείτε επίσης:

• Ius . Ατιμωρησία.

Κοινωνική δικαιοσύνη

Ο όρος «κοινωνική δικαιοσύνη» δεν έχει ξεκάθαρη προέλευση, αλλά είναι γνωστό ότι άρχισε να εφαρμόζεται τον 18ο αιώνα στην Ευρώπη για να αναφέρεται στους κανόνες που έπρεπε να ακολουθηθούν για να διατηρηθεί η κοινωνική τάξη.

Υπό αυτήν την έννοια, μέρος των υποχρεώσεων ενός μονάρχη ήταν να προβλέψει ποιοι θα ήταν οι νόμοι ή οι κανόνες που επιτρέπουν τη συνύπαρξη και τις αντίστοιχες κυρώσεις τους σε περίπτωση παραβίασης.

Ωστόσο, ο όρος απέκτησε νέες συμβολές στα τέλη του 19ου αιώνα με την εμφάνιση της Βιομηχανικής Επανάστασης, τον επακόλουθο καπιταλισμό και τη νέα οικονομική και κοινωνική δυναμική. Εκείνη την εποχή, το βρετανικό σοσιαλιστικό κίνημα θα ήταν υπεύθυνο να υιοθετήσει την ιδέα να προτείνει μια ισορροπημένη διανομή αγαθών μέσα σε μια κοινωνία, η οποία θυμίζει το αριστοτελικό όραμα της διανομής της δικαιοσύνης.

Το 1919, στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η Παγκόσμια Οργάνωση Εργασίας ενσωμάτωσε αυτήν την έννοια στο πρώτο άρθρο του συντάγματός της, εκφράζοντας ότι η μόνιμη ειρήνη είναι δυνατή μόνο εάν βασίζεται στην κοινωνική δικαιοσύνη.

Ενώ το 1931, η Καθολική Εκκλησία αναφέρει τον όρο για πρώτη φορά στο Κοινωνικό Δόγμα της, που χρησιμοποιείται από τον Πάπα Πίο ΧΙ, ο οποίος εξέφρασε ότι η κοινωνική δικαιοσύνη πρέπει να εφαρμοστεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μειωθεί το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και των φτωχότερων.

Από την άλλη πλευρά, το 2007 ο Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών ανακήρυξε τις 20 Φεβρουαρίου κάθε έτους ως Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης.

Δείτε επίσης:

• Κοινωνική δικαιοσύνη. 6 παραδείγματα κοινωνικής δικαιοσύνης που θα σας κάνουν να χαμογελάσετε.

Η δικαιοσύνη ως αξία

Η δικαιοσύνη ως αξία είναι η ηθική αρχή κάθε ατόμου που αποφασίζει να ζήσει, δίνοντας σε κάθε άτομο αυτό που ανήκει ή ανήκει σε αυτόν. Η δικαιοσύνη είναι μέρος των κοινωνικών, ηθικών και δημοκρατικών αξιών, από εκεί προκύπτει η σημασία της.

Η δικαιοσύνη είναι μια αρετή που πρέπει να εφαρμόζουν όλα τα άτομα με συνεκτικό τρόπο και να αναζητούν τόσο το καλό τους όσο και το κοινωνικό.

Αυτό που αναμένεται είναι ότι κάθε άτομο σέβεται τους καθιερωμένους κοινωνικούς κανόνες και συμβάλλει στη διατήρηση ενός αρμονικού περιβάλλοντος. Και σε μια κατάσταση αδικίας, το ιδανικό είναι για κάθε άτομο να ενεργεί με ορθότητα και αμεροληψία.

Για να επιτευχθεί αυτό, είναι απαραίτητο η δικαιοσύνη να είναι μια αξία που ενσταλάσσεται από την οικογένεια, να ενισχύεται από εκπαιδευτικά ιδρύματα, να σέβεται και να προστατεύεται από το κράτος και τους θεσμούς του και να εφαρμόζεται στην πράξη από την κοινωνία.

Δείτε επίσης

• Αξίες Οι 10 πιο σημαντικές αξίες της κοινωνίας και οι έννοιες τους.

Θεία δικαιοσύνη

Η θεϊκή δικαιοσύνη είναι αυτή που εφαρμόζεται από τον Θεό, ανάλογα με την εκπλήρωση ορισμένων κανόνων ή δογμάτων. Στον Χριστιανισμό, αυτοί οι κανόνες περιλαμβάνονται στις Δέκα Εντολές, ένα είδος decalogue στο οποίο υπαγορεύονται οι οδηγίες συμπεριφοράς που πρέπει να ακολουθούν τα ανθρώπινα όντα για να οδηγήσουν σε μια αρμονική συνύπαρξη.

Η μη τήρηση των εντολών, από τη χριστιανική άποψη, φέρνει μαζί του μια θεϊκή κύρωση ή τιμωρία, ενώ η εκπλήρωσή της αξίζει τη σωτηρία και την προστασία του Θεού.

Η υψηλότερη έκφραση της θεϊκής δικαιοσύνης είναι η Τελευταία Κρίση, η οποία αναφέρεται στο γεγονός στο οποίο όλα τα ανθρώπινα όντα θα κριθούν για τις πράξεις που έχουν διαπράξει στη Γη και από όπου θα σταλούν για να υποστούν αιώνια τιμωρία ή θα ληφθούν στο ουράνιο βασίλειο, ανάλογα με τη συμπεριφορά τους.

Από την πλευρά του, στον Ινδουισμό η θεϊκή δικαιοσύνη συνδέεται με την έννοια του κάρμα, ενός νόμου που εφαρμόζεται σε κάθε άνθρωπο σύμφωνα με τις πράξεις του. Είναι ένα είδος αντισταθμιστικής δικαιοσύνης στο οποίο κάθε δράση έχει συνέπεια, επομένως το ιδανικό είναι να επιδιώκουμε καλή δράση σύμφωνα με τις αρχές αυτού του θρησκευτικού δόγματος, για να αποφύγουμε ότι οι συνέπειες είναι αρνητικές και επηρεάζουν την παρούσα ή τη μελλοντική ζωή, η έννοια της μετενσάρκωσης.

Δικαιοσύνη στη φιλοσοφία

Σε όλη την ιστορία, πολλοί φιλόσοφοι έχουν ασχοληθεί με τον καθορισμό της έννοιας της δικαιοσύνης. Ήδη από την Αρχαία Ελλάδα, ο Πλάτων είπε ότι το άτομο πρέπει να βγει από το σκοτάδι, από το σπήλαιο της άγνοιας, αφού το άτομο γίνεται ακριβώς στο ίδιο μέτρο που διαθέτει γνώση.

Υπό αυτήν την έννοια, το άτομο με περισσότερες γνώσεις μπορεί να είναι πιο δίκαιο, πράγμα που μεταφράζει την ιδέα ότι οι κυβερνήτες πρέπει να έχουν εκτεταμένες γνώσεις για να γνωρίζουν πώς να κυβερνούν και να κάνουν πραγματικά δικαιοσύνη.

Ο φιλόσοφος Αριστοτέλης καθόρισε τη δικαιοσύνη ως δίνοντας σε κάθε πολίτη αυτό που αντιστοιχεί σε αυτόν σύμφωνα με τις ανάγκες και τις συνεισφορές του στην κοινωνία, από την οποία ξεκίνησε η αρχή της διανεμητικής δικαιοσύνης.

Ενώ για τον φωτισμένο φιλόσοφο Inmauel Kant, η δικαιοσύνη ενός κράτους πρέπει να προσέχει τρεις θεμελιώδεις αρχές: την ελευθερία των ατόμων, την ισότητα μεταξύ τους και την ανεξαρτησία κάθε μέλους μιας κοινότητας.

Από την πλευρά του, ο Χανς Κέλσεν, Αυστριακός νομικός και φιλόσοφος μεγάλης σημασίας τον 20ο αιώνα, ανέφερε ότι η δικαιοσύνη είναι ένα φυσικό δικαίωμα που υπερισχύει του θετικού νόμου, δεδομένου ότι αν αντιβαίνει στα θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου, δεν μπορεί να είναι μιλάμε για δικαιοσύνη.

Δείτε επίσης τον φυσικό νόμο.

Σύμβολο της δικαιοσύνης

Η δικαιοσύνη αντιπροσωπεύεται με μια μορφή γυναίκας που έχει τα μάτια, μια κλίμακα στο ένα χέρι και ένα σπαθί στο άλλο.

Το Blindfold επισημαίνει ότι η δικαιοσύνη δεν βλέπει τους ανθρώπους και είναι η ίδια για όλους. Το υπόλοιπο περιλαμβάνει την κρίση που θα καθοριστεί τοποθετώντας τα επιχειρήματα και τα αποδεικτικά στοιχεία που παρουσιάζονται σε κάθε πλευρά του υπολοίπου. Το σπαθί εκφράζει ότι η δικαιοσύνη θα τιμωρήσει τους ένοχους με βαρύ χέρι.

Δείτε επίσης Σύμβολο δικαιοσύνης.