Έννοια του lsd (λυσερικό διαιθυλαμιδικό οξύ) (τι είναι, έννοια και ορισμός)

Τι είναι το LSD (Lysergic Diethylamidic Acid):

Το LSD είναι το αρκτικόλεξο του Lysergic Diethylamic Acid ( L and Sergic Acid Diethylamine ). Συντέθηκε για πρώτη φορά από τον Ελβετό χημικό Albert Hofmann (1906-2008) για το ερευνητικό του πρόγραμμα σχετικά με έναν παρασιτικό μύκητα που παράγει εργοταμίνη, μια ασθένεια που ήταν συχνή στην Ευρώπη από τον Μεσαίωνα για την παραμονή συνήθως σε σίκαλη, τα δημητριακά όπου έφτιαχναν ψωμί.

Το LSD είναι ένα ημι-συνθετικό φυσικό αλκαλοειδές που προέρχεται από την αμιδίωση του λυσεργικού οξέος που υπάρχει στο ergot ή το erergot. Ο χημικός τύπος του είναι C ₂₀ H ₂₅ N ₃ O και θεωρείται ψυχοτρόπο φάρμακο, το οποίο παράγει ψυχεδελικά αποτελέσματα όπως παραισθήσεις.

Οι μελέτες για το LSD προήλθαν στον τομέα της ψυχικής υγείας, του οποίου ο πρόδρομος ήταν ο Βρετανός ψυχίατρος Humphry Osmond (1917-2004), ο οποίος το 1943 άρχισε να καταναλώνει LSD για να γνωρίζει και να μελετά τα αποτελέσματα. Αυτές οι εμπειρίες ήταν μέρος του ερευνητικού του προγράμματος για θεραπείες σε σχιζοφρενικούς ασθενείς.

Ξεκινώντας τη δεκαετία του 1960, η αντικουλτούρα που εκπροσωπήθηκε από αστικές φυλές, όπως οι χίπηδες και άλλες υποκουλτούρες, άρχισε να χρησιμοποιεί το LSD για ψυχαγωγικούς και καλλιτεχνικούς σκοπούς. Υπό αυτήν την έννοια, οι εκδηλώσεις γεννιούνται σε όλους τους τομείς της τέχνης, είτε στη λογοτεχνία, τη μουσική, το πλαστικό, τις εικαστικές και γραφικές τέχνες που ορίζονται ως piscodelic art.

Η ψυχεδελική τέχνη θεωρείται ένα από τα πρώτα κινήματα που ορίζουν τον 20ο αιώνα τη στιγμή που γεννιέται η σύγχρονη τέχνη, δίνοντας είσοδο στην πρωτοπορία του μεταμοντερνισμού.

Έτσι, η τεχνητή σύνθεση του LSD υπήρξε μία από τις πολλές εξελίξεις στη χημεία από το 1805, όταν ο φαρμακοποιός Friedrich WA Sertuner (1783-1841) απομόνωσε το αλκαλοειδές από το papaver somniferum συνθέτοντας μορφίνη.

Επί του παρόντος, το LSD νομιμοποιείται σε ορισμένες χώρες μόνο για επιστημονικούς σκοπούς. Οι επιδράσεις και οι συνέπειες της LSD στους ανθρώπους δεν έχουν ακόμη διερευνηθεί πλήρως, παρά το γεγονός ότι υπάρχουν σε φαρμακευτικά φάρμακα που ονομάζονται ψυχοτρόπα φάρμακα. Αυτά τα φάρμακα απαιτούν συνταγή και επαρκή παρακολούθηση.