Έννοια της αμαρτίας (τι είναι, έννοια και ορισμός)

Τι είναι η αμαρτία:

Είναι γνωστό ως αμαρτία στην ηθελημένη παράβαση του θείου νόμου ή σε οποιοδήποτε από τις εντολές του. Από την άλλη πλευρά, η αμαρτία θεωρείται ως ό, τι απομακρύνεται από το σωστό και δίκαιο, ή λείπει από αυτό που οφείλεται, για παράδειγμα. παραβίαση οποιουδήποτε νόμου ή κανονισμούς.

Στον τομέα της θρησκείας, η αμαρτία θεωρείται αδίκημα στον Θεό, λόγω της παραβίασης του νόμου του Θεού και των εντολών της εκκλησίας, η οποία προκαλεί τη ρήξη της σχέσης μεταξύ του Θεού και του ατόμου, που πρέπει να διορθωθεί μέσω του μυστηρίου της εξομολόγησης και της συγχώρεσης από τον Θεό.

Σε σχέση με τα παραπάνω, οι συνέπειες της αμαρτίας είναι απομακρυσμένη από τον Θεό, τύψεις, αυξημένες δυσκολίες στην πορεία της ζωής λόγω της έλλειψης παρουσίας του Θεού, μεταξύ άλλων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η σημασία του ατόμου της μετάνοιας και η αναζήτηση σωτηρίας στον Θεό.

Στην Αγία Γραφή, η αμαρτία αναφέρεται αμέτρητες φορές στο ιερό βιβλίο, τόσο στην Παλαιά Διαθήκη όσο και στην Καινή Διαθήκη, ξεκινώντας από την αρχική αμαρτία, που εκτελούνται από τον Αδάμ και την Εύα.

Από την άλλη πλευρά, η αμαρτία είναι το πλεόνασμα ή το ελάττωμα σε οποιαδήποτε γραμμή, μπορεί να θεωρηθεί ως αυτό που δείχνει κακό, ή διαστροφή, όπως: πετάμε φαγητό, υπάρχουν τόσα πολλά άτομα που πεινούν και ακόμη και πεθαίνουν από αυτό.

Σε σχέση με αυτό το θέμα, ο όρος αμαρτωλός αναφέρεται ως επίθετο που δείχνει σε κάθε άτομο που αμαρτάνει. Σε σχέση με αυτό το σημείο, ο αμαρτωλός υπόκειται σε αμαρτία ή μπορεί να το διαπράξει.

Στα Αγγλικά, ο όρος αμαρτία είναι «χωρίς».

Τύποι αμαρτίας

Είναι δυνατόν να διακρίνουμε διαφορετικούς τύπους αμαρτιών όπως:

• Η πρωτότυπη αμαρτία, γνωστή και ως προγονική αμαρτία, διαπράχθηκε από τους γονείς της ανθρωπότητας, τον Αδάμ και την Εύα, επιτρέποντας στον εαυτό τους να εξαπατηθεί από τον διάβολο (που εκπροσωπείται από ένα φίδι) και να παραβεί τη διαταγή του Θεού, μέσω της κατάποσης του καρπού του δέντρου απαγορεύεται, προκαλώντας τα δεινά της ανθρωπότητας. Όλοι οι άνθρωποι γεννιούνται με πρωτότυπη αμαρτία, η οποία πρέπει να επιδιορθωθεί μέσω του βαπτίσματος. Θανατηφόρα αμαρτία, είναι η γνώση και εκ προθέσεως παραβίαση των νόμων ή της εντολής του Θεού, όπως: δολοφονία, δυσφήμιση, μοιχεία. Η φλεβική αμαρτία είναι η παραβίαση του νόμου του Θεού σε μικρά ζητήματα. Για παράδειγμα, κουτσομπολιό σε μικροσκοπικά ζητήματα είναι φλεβική αμαρτία, τώρα αν επηρεάζει τη φήμη κάποιου είναι θνητή αμαρτία. Η κεφαλαιακή αμαρτία, χαρακτηρίζεται από τη δημιουργία άλλων αμαρτιών, γι 'αυτό ακούγεται η φράση των 7 κεφαλαιακών αμαρτιών, είναι: λαγνεία, λαιμαργία, απληστία, τεμπελιά, θυμός, φθόνος και υπερηφάνεια.

Αμαρτία παράλειψης

Η αμαρτία της παράλειψης, όπως υποδηλώνει το όνομά της, είναι η έλλειψη δράσης ή θέλησης εκ μέρους των ανθρώπων με καλή πίστη, γι 'αυτό μπορεί να προκληθεί ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το κακό κερδίζει πάντα, λόγω της απουσίας ατόμων που υψώστε τη φωνή σας ενάντια σε ακάθαρτες ή κακές πράξεις.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι σημαντικό για τα άτομα να συλλογιστούν για ό, τι συμβαίνει γύρω τους, προκειμένου να καταπολεμήσουν το κακό, καθώς πρέπει να θυμόμαστε ότι ενεργεί όσο το επιτρέπει το καλό.

Κοινωνική αμαρτία

Σχετικά με αυτό το σημείο, ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Β΄, διακηρύχθηκε ως ορισμός της κοινωνικής αμαρτίας, στην αποστολική συμφιλίωση Συμφιλίωση και Μετανομή του 1984, ως εξής:

«Κάθε αμαρτία που διαπράττεται κατά των δικαιωμάτων του ανθρώπου είναι κοινωνική, ξεκινώντας από το δικαίωμα στη ζωή ή κατά της σωματικής ακεραιότητας κάποιου (…) Η Εκκλησία όταν μιλά για καταστάσεις αμαρτίας ή καταγγέλλει ορισμένες καταστάσεις ή συλλογικές συμπεριφορές ως κοινωνικές αμαρτίες από περισσότερο ή λιγότερο ευρείες κοινωνικές ομάδες, ή ακόμη και από ολόκληρα έθνη και ομάδες εθνών, γνωρίζει και διακηρύσσει ότι αυτές οι περιπτώσεις κοινωνικής αμαρτίας είναι ο καρπός, η συσσώρευση και η συγκέντρωση πολλών προσωπικών αμαρτιών. "

Αμαρτία του θανάτου

Η αμαρτία του θανάτου θεωρείται ως κάθε σκόπιμη, συνειδητή, συνεχής και αμετανόητη ενέργεια που οδηγεί στην αμαρτία.

Σε αυτό το σημείο, ο Ιωάννης στη Νέα Διαθήκη δηλώνει: «Αν κάποιος δει τον αδερφό του να διαπράξει αμαρτία εκτός από το θάνατο, θα ζητήσει και ο Θεός θα του δώσει ζωή. Αυτό είναι για εκείνους που διαπράττουν αμαρτία εκτός του θανάτου. Υπάρχει η αμαρτία του θανάτου, για την οποία δεν λέω ότι ζητείται. " (Ιωάννης 5:16)