Έννοια της ανάστασης (τι είναι, έννοια και ορισμός)

Τι είναι η Ανάσταση:

Η λέξη ανάσταση προέρχεται από το λατινικό αναστημένο, που σημαίνει να σηκωθείς πάλι, να αναστηθείς ή να ανέβεις για άλλη μια φορά. Αυτή η λέξη προσδιορίζει τη δράση και το αποτέλεσμα της ανάστασης, της επιστροφής στη ζωή νικώντας τον θάνατο.

Η πίστη στην ανάσταση συνδέεται με την αρχαία ερμηνεία της ηλιακής συμπεριφοράς, η οποία γεννιέται και πεθαίνει κάθε μέρα, μόνο για να αναγεννηθεί την επόμενη μέρα.

Η ανάσταση είναι μια επαναλαμβανόμενη μορφή στην αρχαία λογοτεχνία. Αποδίδεται σε ένα μυστήριο των θεών, το οποίο μπορεί να επιτευχθεί μόνο από αυτούς. Απαγορεύεται η γνώση της δύναμης ανάστασης. Αυτή η ιδέα είναι κοινή σε διαφορετικά συστήματα σκέψης και πίστης.

Η ανάσταση στον ελληνικό πολιτισμό

Στην ελληνική μυθολογία η ανάσταση είναι παρούσα μέσω της ιστορίας του Ασκληπιού ή του Εσκοπάλιου (ρωμαϊκό όνομα). Ο Ασκληπιός είχε μάθει να κυριαρχεί στην τέχνη της θεραπείας των ασθενών έως το σημείο να αναστήσει τους νεκρούς. Ο Δίας, ανήσυχος για την αλλαγή της τάξης των πραγμάτων και φοβισμένος ότι θα μοιραζόταν τις γνώσεις του με τους ανθρώπους, τον χτύπησε με αστραπή.

Ίχνη της πίστης στην ανάσταση βρίσκονται επίσης στα "μυστήρια της Ελευσίνας", μια πόλη στην Αρχαία Ελλάδα.

Η ανάσταση στον περσικό πολιτισμό

Ο Ζωροαστρισμός ή ο Μαζιστισμός, μια μονοθεϊστική θρησκεία που γεννήθηκε στην Περσία (Ιράν) περιέχει στοιχεία της πίστης στην ανάσταση, από όπου προφανώς θα έφταναν στην εβραϊκή σκέψη, καθώς και την ιδέα ενός Μεσσία, την τελική κρίση, τον παράδεισο και την κόλαση.

Η ανάσταση στον εβραϊκό πολιτισμό

Στην περίπτωση των Εβραίων, η ανάσταση δεν ήταν μια ευρεία πίστη όλων των πιστών, αλλά ορισμένων ομάδων. Συνδέεται με τη λαχτάρα για την αποκατάσταση του Ισραήλ και κηρύχθηκε από το κόμμα των Φαρισαίων, αντιμέτωπο με την παράδοσή τους με τους αρχιερείς ή τους Σαδουκείς.

Για τους Φαρισαίους, μετά το τέλος του χρόνου, ο εβραϊκός λαός θα έβλεπε τη δόξα του Θεού να εκδηλώνεται μέσω της αποκατάστασης του Ισραήλ στη γη, και θα επέτρεπε στους νεκρούς να σηκωθούν για να απολαύσουν αυτό το γεγονός για κάποιο χρονικό διάστημα.

Υπό αυτήν την έννοια, οι Φαρισαίοι θα είχαν, ως ένα βαθμό, ένα κοινό στοιχείο για το οποίο θα συζητούσαν με τον Ιησού. Από την άλλη πλευρά, οι Sadducees ή οι αρχιερείς όχι μόνο δεν πίστευαν στην ανάσταση, αλλά επίσης δεν πίστευαν στην αιώνια ζωή, γι 'αυτό ήταν τόσο σημαντικό για αυτούς να απολαμβάνουν την ευλογία του Θεού στη ζωή.

Η ανάσταση του Ιησού

Εκείνοι που αντιπροσωπεύουν την πιο διαδεδομένη πίστη στην πίστη της ανάστασης σήμερα είναι οι Χριστιανοί. Για τους πιστούς, ο Ιησούς θα είχε αναστηθεί τρεις ημέρες μετά τη σταύρωση και θαμμένη. Αυτό θα ήταν το ξεκάθαρο σημάδι της θεότητας του Ιησού. Από την πίστη στην ανάστασή του ακολουθεί το κίνημα των αποστόλων και την εξάπλωση του Χριστιανισμού σε όλο τον κόσμο.

Δείτε επίσης:

• Ανάσταση του Ιησού, Μετενσάρκωση