Έννοια του σατανά (τι είναι, έννοια και ορισμός)

Τι είναι ο Σατανάς:

Η λέξη Σατανάς προέρχεται από την εβραϊκή Σατανά , που σημαίνει «εχθρός», «αντίπαλος» ή «εχθρός». Δεν αναφέρεται απαραιτήτως σε έναν χαρακτήρα, αλλά σε εκείνο που σχετίζεται με το κακό και τον πειρασμό, δηλαδή αυτό που χωρίζει το άτομο από το πνευματικό μονοπάτι, που εμποδίζει το καλό και το αντιτίθεται ανοιχτά.

Σύμφωνα με ορισμένους μελετητές, η πίστη στη δυαδικότητα μεταξύ καλού και κακού προέρχεται από τον περσικό πολιτισμό, πιο συγκεκριμένα από τις διδασκαλίες της Ζαράουστρα, του προδρόμου του μονοθεϊσμού. Με αυτόν τον τρόπο, η πίστη σε έναν «αντίπαλο του Θεού» ή «σατανά» θα είχε φτάσει στον εβραϊκό πολιτισμό. Κατά συνέπεια, ο Σατανάς φαίνεται να αναφέρεται στα βιβλία των τριών Αβρααμικών θρησκειών: Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Ισλάμ.

Αν και ο όρος αρχικά δεν αναφέρεται σε χαρακτήρα, στην παράδοση ο Σατανάς προσωποποιείται και συνδέεται με τον Λούσιφερ, τον πεσμένο άγγελο που προσποιήθηκε ότι έγινε Θεός. Και οι δύο φωνές ταυτίζονται με τον διάβολο. Το Diablo προέρχεται από την ελληνική λέξη diabolos , που σχηματίζεται με τη σειρά του από τα σωματίδια dia , που σημαίνει «μέσω», και ballein , που σημαίνει «ρίψη ή ρίψη». Μαζί, αυτά τα σωματίδια παίρνουν την έννοια «αυτός που χωρίζει», «αυτός που χωρίζει» και, τέλος, «αυτός που συκοφαντεί».

Ο Σατανάς είναι επίσης ενσωματωμένος στο βιβλίο του Ιώβ, ένα από τα βιβλία σοφίας της Παλαιάς Διαθήκης. Σε αυτό το βιβλίο, ο Σατανάς ενεργεί ως ένας κατηγορούμενος άγγελος των ανθρώπων. Έτσι, κάνει μια συμφωνία με τον Yahveh για να του επιτρέψει να τον δελεάσει και να δείξει τη μικρή πνευματική τους αξία. Πείνοντας ότι θα κερδίσει, ο Θεός του επιτρέπει να δελεάσει τον Ιώβ, ο οποίος είναι νικητής.

Η τάση προσωποποίησης του Σατανά αυξάνεται από τις ερμηνείες της Καινής Διαθήκης. Σε αυτό το βιβλίο, αναφέρεται επανειλημμένα ως «πρίγκιπας αυτού του κόσμου» ή «εχθρός του Χριστού», που ενισχύει την εικόνα του Σατανά ως ον με θέληση, δηλαδή, πρόσωπο ή χαρακτήρα.

Δείτε επίσης τη Βίβλο.

Διαφορά μεταξύ του Σατανά και του διαβόλου

Μερικές ερμηνείες τείνουν να συγχέουν τον Σατανά με την έννοια του διαβόλου, από την οποία διαφέρει απολύτως. Αυτό το γεγονός προέρχεται από τις ευαγγελικές αφηγήσεις στις οποίες ο Ιησούς απελευθερώνει τους άρρωστους από «δαίμονες». Ωστόσο, δεν είναι ισοδύναμες έννοιες.

Η λέξη δαίμονας προέρχεται από το ελληνικό daimon , που σημαίνει «ιδιοφυΐα» ή «πνεύμα» που δεν προσωποποιείται. Στην αρχαία σκέψη, πιστεύεται ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν να ληφθούν από αυτήν την ιδιοφυΐα ή το πνεύμα και να ενεργήσουν για τη συμπεριφορά τους. Ένα τέτοιο πνεύμα θα μπορούσε να είναι κακό ή καλοήθη χωρίς διάκριση.

Δείτε επίσης Demon.