Έννοια της υπέρβασης (τι είναι, έννοια και ορισμός)

Τι είναι η υπέρβαση:

Η υπερβατικότητα είναι μια έννοια που καθορίζει ό, τι υπερβαίνει ή υπερβαίνει ένα συγκεκριμένο όριο. Υπό αυτήν την έννοια, η υπέρβαση συνεπάγεται τη διέλευση των συνόρων, τη μετακίνηση από το ένα μέρος στο άλλο, ξεπερνώντας ένα εμπόδιο. Ως εκ τούτου, προέρχεται από το λατινικό transcendentĭa , ένα παράγωγο του transcend , re, το οποίο με τη σειρά του αποτελείται από trans , που σημαίνει «πέρα από», και scendere , το οποίο μεταφράζει «ανάβαση» ή «ανάβαση».

Ως εκ τούτου, κάτι που υπερβαίνει είναι κάτι που υπερβαίνει την περιστασιακή του σημασία ή το συγκεκριμένο πεδίο εφαρμογής του: τη σημασία των δηλώσεων ενός πολιτικού, τη σημασία ενός οικείου γεγονότος στη ζωή ενός καλλιτέχνη. Υπό αυτήν την έννοια, η υπέρβαση αναφέρεται στο αποτέλεσμα, τη συνέπεια ή τη σημασία του κάτι.

Υπερβατικότητα στη Φιλοσοφία

Στη Φιλοσοφία, η υπέρβαση είναι το αντίθετο της ανοχής. Ως τέτοια, η έννοια της υπέρβασης αναφέρεται σε αυτό που είναι πέρα ​​από τη συνείδηση, πάνω από τα φυσικά όριά του. Ως εκ τούτου, έχει συσχετιστεί με την ιδέα της ανωτερότητας. Στην πραγματικότητα, αρχικά, ο όρος συνδέθηκε με τη φύση του θείου και τη σχέση του με τον κόσμο. Από την άποψη της μεταφυσικής, η υπέρβαση αναφέρεται σε αυτό που δεν είναι μέρος της απτής πραγματικότητας και, υπό αυτήν την έννοια, θεωρείται απείρως ανώτερο. Για τον Καντ, από την πλευρά του, η υπέρβαση είναι η ικανότητα του λόγου να έχει πρόσβαση σε ένα υψηλότερο επίπεδο γνώσης των αντικειμένων του κόσμου.

Υπερβατικότητα στη θρησκεία

Στις θρησκείες, η έννοια της υπέρβασης αναφέρεται στην προϋπόθεση να μην συνδέεται με τον υλικό και τον πεπερασμένο κόσμο, αλλά, αντιθέτως, να είναι μέρος του άυλου και του άπειρου. Υπό αυτήν την έννοια, η υπέρβαση είναι μια θεϊκή προϋπόθεση που αποδίδεται κυρίως στον Θεό, καθώς είναι πάνω από τον επίγειο κόσμο και η ύπαρξή Του είναι τέλεια και άπειρη. Η έννοια της υπέρβασης, ως τέτοια, έχει ιδιαίτερη σημασία για τη θεολογία και για την κατανόηση της φύσης του θείου.