Έννοια των θεολογικών αρετών (τι είναι, έννοια και ορισμός)

Τι είναι οι θεολογικές αρετές:

Στον Χριστιανισμό οι θεολογικές αρετές ονομάζονται το σύνολο των αξιών και των στάσεων που ενδυναμώνουν τον άνθρωπο να πλησιάζει τον Θεό και να σχετίζεται με αυτόν. Η τήρηση των θεολογικών αρετών ενθαρρύνει την πρακτική των βασικών αρετών , για τις οποίες αλληλοσυμπληρώνονται.

Αυτό βασίζεται στο δεύτερο γράμμα του αποστόλου Πέτρου: «Μαζί τους μας έχει δώσει τις μεγαλύτερες και πολύτιμες υποσχέσεις, ώστε μέσω αυτών να μπορούν να συμμετέχουν στη θεϊκή φύση» (2 Πέτρου 1, 4).

Από την άποψη της χριστιανικής θεολογίας, οι θεολογικές αρετές εμπνέονται από την κατανόηση του ανθρώπου από το Άγιο Πνεύμα, το οποίο επιτρέπει στους ανθρώπους να ενεργούν ως «παιδιά του Θεού».

Οι θεολογικές αρετές συνοψίστηκαν από τον Άγιο Παύλο στην πρώτη επιστολή προς τους Κορινθίους: «Με μια λέξη, τώρα υπάρχουν τρία πράγματα: πίστη, ελπίδα και φιλανθρωπία, αλλά το μεγαλύτερο απ 'όλα είναι η φιλανθρωπία» (1 Κορινθίους 13, 13).

Αυτές θα ήταν μια από τις πρώτες θεολογικές διατυπώσεις του ιδρυτικού και ζωτικού χαρακτήρα των θεολογικών αρετών στη χριστιανική εμπειρία.

Πίστη

Η πίστη πιστεύει στον Θεό και εμπιστεύεται την αποκάλυψή του. Αυτό προϋποθέτει, επομένως, το πνευματικό άνοιγμα που είναι απαραίτητο για να μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε την εκδήλωση του Θεού στην καθημερινή ζωή και στην κοινότητα των πιστών, δηλαδή στην Εκκλησία.

Ο Κατηχισμός της Καθολικής Εκκλησίας ορίζει την πίστη ως «θεολογική αρετή με την οποία πιστεύουμε στον Θεό και σε όλα όσα μας είπε και μας αποκάλυψε» (άρθρο 1814).

Ως πράξη εμπιστοσύνης στην αποκάλυψη της αλήθειας, η πίστη ενθαρρύνει τη συγκεκριμένη δράση σύμφωνα με τις πνευματικές αρχές που εμπνέονται από τον Θεό και παρακινεί να την αναγνωρίσει ανοιχτά, δηλαδή να την παρακολουθεί και να την διαδίδει.

Ελπίζω

Η πίστη ενσταλάζει την ελπίδα. Η ελπίδα είναι η αυτοπεποίθηση που περιμένει στην εκπλήρωση ενός συγκεκριμένου ορίζοντα που, στην περίπτωση της χριστιανικής θεολογίας, αναφέρεται στην εκπλήρωση των υποσχέσεων του Ιησού: το βασίλειο του ουρανού και την αιώνια ζωή, σύμφωνα με την οποία ο Χριστιανός συμπεριφέρεται πνευματικά.

Ο Κατηχισμός της Καθολικής Εκκλησίας υποστηρίζει ότι η ελπίδα "αντιστοιχεί στην επιθυμία για ευτυχία που έθεσε ο Θεός στην καρδιά κάθε ανθρώπου" (άρθρο 1818).

Η ελπίδα, κινούμενη από την πίστη, επιτρέπει στον άνθρωπο να δεσμευτεί στις απαραίτητες αλλαγές για να χτίσει το βασίλειο του Θεού, καθώς και να βρει νόημα στην εργασία, δύναμη να αντιμετωπίσει δυσκολίες και υπομονή να περιμένει.

Φιλανθρωπία

Η φιλανθρωπία (αγάπη) είναι το κέντρο της χριστιανικής καρδιάς. Σε αυτήν εκφράζεται πλήρως η πίστη και η ελπίδα και, επομένως, διατάζει και αρθρώνει όλες τις αρετές.

Η φιλανθρωπία (αγάπη) ορίζεται ως η αρετή που επιτρέπει στους ανθρώπους να αγαπούν τον Θεό πάνω από όλα τα πράγματα και, στο όνομα αυτού του δεσμού, να αγαπούν τους άλλους ως τους εαυτούς τους. Οι καρποί του είναι χαρά, ειρήνη και έλεος.

Αυτό αντιστοιχεί στη θεμελιώδη εντολή που ο Ιησούς κοινοποιεί στους αποστόλους του: «Σας δίνω μια νέα εντολή: αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Ακριβώς όπως σε έχω αγαπήσει, αγαπάς ο ένας τον άλλον »(Ιωάννης 13:34).

Για τον απόστολο Άγιο Παύλο, η φιλανθρωπία είναι η πιο σημαντική από τις θεολογικές αρετές, όπως φαίνεται στο ακόλουθο εδάφιο: «Ακόμα κι αν μοιράστηκα όλα τα αγαθά μου για να ταΐσω τους φτωχούς και έδωσα το σώμα μου στις φλόγες, αν δεν έχω αγάπη είναι άχρηστο για μένα "(1 Κορινθίους 13, 3).

Δείτε επίσης:

• Φιλανθρωπία, έλεος.