13 Χαρακτηριστικά του κομμουνισμού

Ο κομμουνισμός είναι ένα ιδεολογικό, πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό δόγμα που προτείνει την ισότητα των κοινωνικών τάξεων μέσω της καταστολής της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, της διαχείρισης των μέσων παραγωγής από τους εργάτες και της δίκαιης κατανομής του πλούτου. Ανάμεσα στα κύρια χαρακτηριστικά του κομμουνισμού, τόσο ιδεολογικά όσο και ρεαλιστικά, μπορούμε να επισημάνουμε τα εξής:

1. Βασίζεται στο μαρξιστικό δόγμα

Ο Carl Marx και ο Friedrich Engels είναι οι ιδεολόγοι αυτού του μοντέλου σκέψης. Μαζί έγραψαν και δημοσίευσαν το Κομμουνιστικό Μανιφέστο το 1848. Ο Μαρξ εμβαθύνει τις ιδέες του στο αριστούργημά του, Capital , που δημοσιεύθηκε το 1867. Από τις ιδέες του, έχουν προκύψει διαφορετικά ρεύματα μαρξιστικής σκέψης και έχουν δημιουργηθεί διάφορα πολιτικά καθεστώτα κομμουνιστικού τύπου, όπως αυτά της πρώην ΕΣΣΔ, Κούβα, Κίνα και τη Βόρεια Κορέα, μεταξύ άλλων.

2. Γεννήθηκε ως κριτική του καπιταλισμού

Ο κομμουνισμός γεννήθηκε ως κριτική του φιλελεύθερου καπιταλισμού που αναπτύχθηκε στην Ευρώπη από τη βιομηχανική επανάσταση, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τη μετατροπή των τρόπων παραγωγής και, κατά συνέπεια, της κοινωνικής τάξης. Αυτές οι αλλαγές περιλαμβάνουν: την ενοποίηση της ανώτερης αστικής τάξης ως άρχουσας τάξης, την εμφάνιση της εργατικής τάξης ή του προλεταριάτου, την μαζικοποίηση της κοινωνίας, την απολυτοποίηση του κεφαλαίου ως κοινωνική αξία και την εμβάθυνση των κοινωνικών ανισοτήτων.

3. Εισάγει τις έννοιες της δομής και της υπερκατασκευής

Σύμφωνα με τους Μαρξ και Ένγκελς, στην καπιταλιστική κοινωνία μπορεί να διακριθεί μια δομή και μια υπερκατασκευή. Η δομή θα αποτελείται από την κοινωνία και τις παραγωγικές συσκευές. Η υπερδομή θα αντιστοιχούσε στους θεσμούς που ελέγχουν την κοινωνική φαντασία (πολιτισμός) και δικαιολογούν την ανισότητα, όπως το (καπιταλιστικό) κράτος, το εκπαιδευτικό σύστημα, τα ακαδημαϊκά ιδρύματα, τη θρησκεία κ.λπ.

4. Δικαιολογείται στην αρχή της ταξικής πάλης

Ο κομμουνισμός δικαιολογείται από την ύπαρξη της ταξικής πάλης και την ανάγκη επίτευξης κοινωνικοοικονομικής ισότητας. Εάν η ανώτερη αστική τάξη κατέχει τα μέσα παραγωγής, το προλεταριάτο είναι το εργατικό δυναμικό και εξαρτάται από τη δύναμη του πρώτου.

Ο κομμουνισμός υποστηρίζει ότι στον καπιταλισμό το προλεταριάτο δεν έχει κανέναν έλεγχο στα μέσα παραγωγής, στα προϊόντα που παράγει ή στα κέρδη που παράγει η εργασία του. Αυτό οδηγεί σε εκμετάλλευση, καταπίεση και αποξένωση. Επομένως, υπάρχει μια εγγενής ένταση στο σύστημα που πρέπει να απελευθερωθεί μέσω της επανάστασης και της δημιουργίας μιας νέας τάξης.

5. Αντιληφθείτε την αποξένωση ως κοινωνικό πρόβλημα

Ο κομμουνισμός υποστηρίζει ότι η αποξένωση είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα και όχι αυστηρά ατομικό. Το αντιλαμβάνεται ως πολιτογράφηση και ιδεολογική δικαιολόγηση της κοινωνικής ανισότητας, εκμετάλλευσης και καταπίεσης. Η αποξένωση, σύμφωνα με τον κομμουνισμό, προωθείται από τον κυρίαρχο πολιτισμό και είναι υπεύθυνη για το ότι το προλεταριάτο δεν γνωρίζει την κατάστασή του, η οποία ευνοεί τη διαιώνιση του καπιταλιστικού συστήματος. Επομένως, η επανάσταση στοχεύει στην αφύπνιση της κοινωνικής συνείδησης.

Δείτε επίσης:

• Χαρακτηριστικά αποξένωσης του αναρχικού Περεστρόικα

6. προτείνει την κατάργηση της ιδιωτικής ιδιοκτησίας

Για να είναι δυνατή η ταξική ισότητα και ο τερματισμός της εκμετάλλευσης, ο κομμουνισμός προτείνει την εξάλειψη της ιδιωτικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής, το οποίο μεταφράζεται σε έλεγχο των εργαζομένων πάνω τους μέσω των συνδικάτων και των συλλογικών λαϊκών οργανώσεων.. Δεδομένου ότι δεν υπάρχουν ιδιοκτήτες, δεν μπορεί να υπάρξει ούτε εκμετάλλευση ούτε ανισότητα.

7. Είναι αντι-ατομικιστικό

Ο κομμουνισμός είναι αντίθετος με τον ατομικισμό, καθώς καθιστά την ταξική συνείδηση ​​θεμελιώδη αρχή και ερμηνεύει τον ατομικισμό ως καπιταλιστικό γνώρισμα. Ως εκ τούτου, κάθε άτομο θεωρείται ως έκφραση της τάξης του, και μόνο η προλεταριακή τάξη θεωρείται πραγματική αναπαράσταση των «ανθρώπων» και του κοινού καλού. Υπό αυτήν την έννοια, η κοινωνική αυτοπροώθηση και η ατομική οικονομική ελευθερία δεν λαμβάνονται υπόψη.

8. Καταπολέμηση της αστικής τάξης

Ο κομμουνισμός βλέπει την αστική τάξη ως εχθρό που πολεμά. Αυτό δεν περιορίζεται μόνο στην ανώτερη αστική τάξη, η οποία κατέχει τα μέσα παραγωγής, αλλά και τη μεσαία και μικρή αστική τάξη που συνήθως καταλαμβάνει το κράτος, ακαδημαϊκούς, επαγγελματικούς, πολιτιστικούς και θρησκευτικούς θεσμούς που είναι υπεύθυνοι για τον ιδεολογικό σχηματισμό (υπερδομή).

9. Προτείνει μια αυτόνομη κοινωνία

Από θεωρητική άποψη, ο κομμουνισμός προτείνει ότι η κοινωνία τελικά μαθαίνει να ρυθμίζεται χωρίς την παρέμβαση του κράτους ή μιας κυβερνητικής ελίτ. Καμία ιστορική εμπειρία του κομμουνισμού δεν έχει φτάσει σε αυτό το επίπεδο.

10. Τα κομμουνιστικά καθεστώτα προωθούνται ως συνείδηση ​​των ανθρώπων

Δεδομένου ότι το να γίνει αυτόνομη κοινωνία είναι μια μακρά διαδικασία, εναπόκειται στο επαναστατικό κράτος να εγγυηθεί την κατανομή του πλούτου υπό τους προτεινόμενους όρους. Τα κομμουνιστικά καθεστώτα προσπαθούν να ενεργήσουν, ως συνείδηση ​​του λαού, ο μόνος έγκυρος διερμηνέας των αναγκών τους και ο μοναδικός διαχειριστής των αγαθών τους (μοναδικός διανομέας του πλούτου).

11. Προωθήστε ένα πάρτι

Για τον κομμουνισμό, μια ισότιμη κοινωνία περνά μέσα από μια ενιαία πολιτική κουλτούρα, δικαιολογώντας την απόρριψη της ιδεολογικής ποικιλομορφίας και την προώθηση ενός κομματισμού. Ωστόσο, δεδομένου ότι τα κομμουνιστικά καθεστώτα προωθούνται ως δημοφιλή και δημοκρατικά συστήματα, το ένα κόμμα μπορεί να μην οδηγήσει στην απαγόρευση των κομμάτων της αντιπολίτευσης, αλλά μάλλον στην αποθάρρυνση, τη δίωξη και τη στροφή τους.

Δείτε επίσης:

• Ένα κόμμα. Χαρακτηριστικά της δικτατορίας.

12. Τείνει να δηλώνει τον καπιταλισμό

Σε ορισμένα κομμουνιστικά μοντέλα, τα απαλλοτριωμένα μέσα παραγωγής παραμένουν υπό την εποπτεία του κράτους, το οποίο με τη σειρά του ελέγχει τα συνδικάτα. Για αυτόν τον λόγο, υπάρχει μια τάση για τον κομμουνισμό να οδηγεί στον κρατικό καπιταλισμό, ο οποίος λειτουργεί ως μονοπωλιακή οντότητα.

13. Τείνει στον ολοκληρωτισμό

Τα κομμουνιστικά καθεστώτα τείνουν να διεισδύουν σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής λόγω των αντι-ατομικιστικών αρχών τους. Έτσι, στα κομμουνιστικά καθεστώτα είναι σύνηθες να παρατηρείται ο έλεγχος και η λογοκρισία των μέσων μαζικής ενημέρωσης και των εκπαιδευτικών συστημάτων, η παρέμβαση του κράτους στην οικογένεια, το μονοκομματικό σύστημα, η πολιτική δίωξη, η απαγόρευση της θρησκείας, η εθνικοποίηση των μέσων ενημέρωσης. παραγωγή, την εθνικοποίηση των τραπεζών και το χρηματοπιστωτικό σύστημα και τη διαιώνιση της άρχουσας ελίτ στην εξουσία.

Δείτε επίσης:

• Μαρξισμός, ολοκληρωτισμός, χαρακτηριστικά του φασισμού.