Έννοια της ελληνικής φιλοσοφίας (τι είναι, έννοια και ορισμός)

Τι είναι η ελληνική φιλοσοφία:

Η ελληνική φιλοσοφία ή η κλασική φιλοσοφία καλύπτει την περίοδο σκέψης που αναπτύχθηκε στην Αρχαία Ελλάδα από την κλασική της περίοδο (499 - 323 π.Χ.) έως την ελληνική της περίοδο (323 - 30 π.Χ.).

Η λέξη φιλοσοφίας ελληνικής προέλευσης επινοήθηκε για πρώτη φορά από τον Πυθαγόρα και σημαίνει «αγάπη της σοφίας» ή «φίλος της σοφίας».

Και, γιατί είναι σημαντική η ελληνική φιλοσοφία; Επειδή αποτελεί τη βάση της σημερινής δυτικής σκέψης.

Χαρακτηριστικά της ελληνικής φιλοσοφίας

Η ελληνική φιλοσοφία προέρχεται από την κλασική περίοδο του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού από το 499 έως το 323 π.Χ.

Η πρώτη περίοδος ονομάζεται κοσμολογική ή προ-σοκρατική περίοδος και χαρακτηρίστηκε από τη χρήση ορθολογικής σκέψης για την επίλυση προβλημάτων σχετικά με τη φύση, αυτό σήμαινε χρήση λογικής, σκέψης, γνώσης και αισθήσεων, γνωστών ως λογότυπα .

Η δεύτερη περίοδος της ελληνικής φιλοσοφίας εστιάζει στα προβλήματα του ανθρώπου όπου αντιμετωπίζονται οι ιδέες των Σοφιστών και του Σωκράτη.

Η φιλοσοφική συζήτηση που χαρακτηρίζει αυτήν την περίοδο αποτελείται από τη σχετικότητα ή την καθολικότητα εννοιών όπως το καλό και το κακό.

Υπό αυτήν την έννοια, οι σοφιστές ήταν δύσπιστοι και σχετικιστικοί, ισχυριζόμενοι ότι το καλό και το κακό, για παράδειγμα, εξαρτώνται από την οπτική γωνία κάθε ατόμου. Από την άλλη πλευρά, ο Σωκράτης δίδαξε ότι αυτές οι έννοιες δεν είναι σχετικές αλλά απόλυτες και ότι η αλήθεια επιτυγχάνεται μέσω μιας διαδικασίας ερωτήσεων και συλλογισμού.

Η κλασική φιλοσοφία θέτει τα θεμέλια για τον πολιτικό και λογικό λόγο της δυτικής σκέψης, που χαρακτηρίζεται από τη χρήση ρητορικής (σοφιστών) και μαγευτικής (Σωκράτης).

Περίοδοι ελληνικής φιλοσοφίας

Η κλασική φιλοσοφία χωρίζεται γενικά σε 2 μεγάλες περιόδους: την προ-Σωκρατική περίοδο και την περίοδο του Σωκράτη και των Σοφιστών.

Κοσμολογική ή προεκκριτική περίοδος

Οι πρώτοι Έλληνες φιλόσοφοι ονομάζονται κοσμολογικοί, καθώς αμφισβητούν τα μυστήρια της φύσης και τον Κόσμο που είχαν προηγουμένως εξηγηθεί από τους μύθους (ελληνική μυθολογία).

Αυτή η πρώτη περίοδος της ελληνικής φιλοσοφίας, γνωστή και ως προ-Σωκρατική φιλοσοφία, καλύπτει τον 6ο και 5ο αιώνα π.Χ.

Ο κύριος στόχος ήταν η αναζήτηση της αρχέγονης, μοναδικής και καθολικής αρχής από την οποία δημιουργήθηκαν όλα τα πράγματα, τα οποία ονόμαζαν arjé . Αυτή η αναζήτηση έγινε με γνώση (λογότυπα), ξεκινώντας τη λογική σκέψη.

Η προ-Σωκρατική φιλοσοφία χωρίζεται σε 2 μεγάλα σχολεία:

• τις μονιστικές σχολές (6ος αιώνας π.Χ.): είναι οι σημαντικότεροι εκπρόσωποί της, ο Θαλής της Μιλήτου, ο Αναξίμανδρος, οι Αναξιμήνες, ο Πυθαγόρας, ο Ηράκλειτος της Εφέσου, ο Ξενοφάνης, ο Παρμενίδης και ο Ζήνος της Ελέας. τις πλουραλιστικές σχολές (5ος αιώνας π.Χ.): στις οποίες ξεχωρίζουν οι Εμπεντόκλες, ο Αναξαγόρας, ο Λευκίππος και ο Δημόκριτος.

Περίοδος των σοφιστών και του Σωκράτη

Κατά το δεύτερο μισό της κλασικής περιόδου της Αρχαίας Ελλάδας, οι Σοφιστές και ο Σωκράτης (470 - 399 π.Χ.) εμφανίστηκαν, ο τελευταίος μαθητής του Αναξαγόρα. Αυτή η περίοδος χαρακτηρίζεται από τις έντονες συζητήσεις της σχετικά με την αντίληψη της γνώσης που επικεντρώνεται στον άνθρωπο αντί στη φύση.

Οι σοφιστές διδάσκουν πώς να χρησιμοποιούν ρητορική για να πείσουν και να πείσουν, αφού όλα είναι σχετικά και εξαρτώνται από την επιχειρηματολογία. Οι πιο εξέχοντες εκπρόσωποί του ήταν:

• Πρωταγόρας: στον οποίο αποδίδεται η φράση «ο άνθρωπος είναι το μέτρο όλων των πραγμάτων». Ήταν σύμβουλος του Βασιλιά Περικλή και πίστευε ότι όλα πρέπει να είναι κοινωνικά χρήσιμα. Γκοργιάς: Ισχυρίστηκε ότι όλα είναι ψεύτικα. Αντισθένης: μαθητής του Σωκράτη, ιδρύει την κυνική σχολή. Ήταν ο δάσκαλος του Διογένη της Σινώπης, εξέχοντος κυνικός.

Από την άλλη πλευρά, ο Σωκράτης δεν συμφώνησε με τους σοφιστές και επιβεβαίωσε ότι έννοιες όπως το καλό, το κακό και η δικαιοσύνη ήταν απόλυτες, φτάνοντάς τις μέσω μιας διαδικασίας γνωστής ως «Σωκρατικής μεθόδου» που αποτελείται από 2 βήματα: ειρωνεία και μαγευτική.

Αυτή η διαδικασία θα βοηθούσε να εκθέσει τις αντιφάσεις και να δημιουργήσει ένα επαγωγικό επιχείρημα μέσω του διαλόγου. Ο Σωκράτης δίδαξε ότι η ζωή χωρίς ερωτήσεις είναι μια ζωή άγνοιας και ηθικής.

Μαθητές του Σωκράτη

Η εξέλιξη της ελληνικής φιλοσοφίας βασίζεται στις διδασκαλίες του Σωκράτη μέσω του μαθητή του: Πλάτων (427-334 π.Χ.). Ο Πλάτων ίδρυσε την Ακαδημία, το ίδρυμα όπου θα σχηματιστεί ο Αριστοτέλης, μετά το θάνατο του Σωκράτη το 387 π.Χ.

Ο Πλάτων θεωρεί ότι το μόνο αιώνιο και αμετάβλητο πράγμα είναι ο κόσμος των ιδεών, λαμβάνοντας υπόψη την ύπαρξη 2 κόσμων: του λογικού κόσμου, των αισθήσεων και του κατανοητού, αυτού των ιδεών. Χρησιμοποιήστε τον «μύθο της σπηλιάς» για να εξηγήσετε πώς οι αισθήσεις μας εξαπατούν και κρύβουν την αλήθεια από εμάς. Αυτό είναι επίσης γνωστό ως πλατωνικός ιδεαλισμός.

Ο τελευταίος εκπρόσωπος της ελληνικής φιλοσοφίας ως τέτοιος είναι ο μαθητής του Πλάτωνα, ο Αριστοτέλης (384 - 322 π.Χ.). Ήταν δάσκαλος του Μεγάλου Αλεξάνδρου από το 343 π.Χ. και το 353 π.Χ. ίδρυσε το Λύκειο. Ο Αριστοτέλης διαφέρει από τον Πλάτωνα στην ενσωμάτωση πιο νατουραλιστικών ιδεών, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι εξαρτάται από τις αισθήσεις και την εμπειρία που πρέπει να μάθουμε. Αυτό είναι επίσης γνωστό ως πνευματισμός.

Επιπλέον, ο Αριστοτέλης επινόησε τον όρο ευδαιμονία που σημαίνει ευτυχία, που την θεωρούσε σκοπό κάθε ανθρώπου.

Άλλοι μαθητές του Σωκράτη ίδρυσαν σχολές σκέψης της ελληνικής φιλοσοφίας που επιβεβαίωσαν επίσης ότι ο απώτερος στόχος του ανθρώπου ήταν να επιτύχει την ευτυχία. Μεταξύ αυτών, μπορούμε να αναφέρουμε:

• Η κυνική σχολή: ιδρύθηκε από τον Αντισθένη, περιφρονεί τις κοινωνικές και υλικές συμβάσεις. Παλεύουν να μην είναι σκλάβοι στις απολαύσεις και να πιστεύουν στη ζωή χωρίς στόχους. Η σχολή κήπων: ιδρύθηκε από τον Επίκουρο το 306 π.Χ., επιβεβαιώνει ότι η ευτυχία επιτυγχάνεται μέσω της απουσίας ανησυχιών, χωρίς φόβο θανάτου και μέσω της ευχαρίστησης που διέπεται από τη σύνεση. The Stoic School: Ιδρύθηκε από τον Zeno του Citio και επηρεάστηκε από τους κυνικούς, δηλώνει ότι η ευτυχία βρίσκεται μέσω της αποδοχής του πεπρωμένου και του καθήκοντος. Το σκεπτικιστικό σχολείο: Ο Pirrón de Elis επηρεάζεται από τους Στωικούς και επιβεβαιώνει ότι η αλήθεια δεν υπάρχει και ότι η ευτυχία βρίσκεται στην αποχή από την κρίση, με την απάθεια να είναι το ιδανικό.