Έννοια της ελληνικής λογοτεχνίας (τι είναι, έννοια και ορισμός)

Τι είναι η ελληνική λογοτεχνία:

Καλούμε την ελληνική λογοτεχνία όλα αυτά που γράφτηκαν από συγγραφείς που προέρχονται από την Ελλάδα ή την ελληνική γλώσσα.

Συνήθως όταν μιλάμε για ελληνική λογοτεχνία αναφερόμαστε στην αρχαία ή την κλασική ελληνική λογοτεχνία.

Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι όταν λέμε ελληνική λογοτεχνία μπορεί επίσης να αναφερόμαστε στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία.

Αρχαία ελληνική λογοτεχνία

Η αρχαία ελληνική λογοτεχνία, γνωστή και ως κλασική ελληνική λογοτεχνία, είναι αυτή πριν από το 300 π.Χ. του. Με αυτή την έννοια, περιλαμβάνει τα παλαιότερα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας έως τον 4ο αιώνα και την άνοδο της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Υπάρχουν τρία θεμελιώδη είδη στην αρχαία ελληνική λογοτεχνία: η επική ποίηση, η λυρική ποίηση και το θέατρο.

Ελληνική επική ποίηση

Το έπος ήταν ένα έμπειρο είδος στην Αρχαία Ελλάδα. Ήταν επικά ποιήματα χωρισμένα σε τραγούδια τόσο της Ιλιάδας όσο και της Οδύσσειας , τα οποία και οι δύο αποδίδουν στον Όμηρο.

Η Ιλιάδα αφηγείται την ελληνική πολιορκία της τρωμένης πόλης της Τροίας, ενώ η Οδύσσεια αφηγείται τις περιπέτειες του Οδυσσέα, ήρωα του Τρωικού Πολέμου, κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην πατρίδα του, την Ιθάκη.

Ένα άλλο παράδειγμα της επικής ποίησης είναι το έργο Θεογονία , που συνέθεσε ο Ησίοδος, όπου αναφέρεται η προέλευση του κόσμου και η γενεαλογία των θεών.

Συγγραφείς και έργα

• Όμηρος: Η Ιλιάδα , η Οδύσσεια Περίοδος: Θεογονία .

Ελληνική λυρική ποίηση

Η ελληνική λυρική ποίηση της οποίας έχουμε νέα αρχίζει να καλλιεργείται μεταξύ του 8ου και του 7ου αιώνα π.Χ. Γ. Συντάχθηκε για να απαγγέλλεται με τη συνοδεία μιας λύρας, εξ ου και το όνομά της.

Η λυρική ποίηση χαρακτηρίζεται από προσαρμογή στη μέτρηση, στο ρυθμό και στο ρήμα. Φέρνει μια υποκειμενική άποψη στα αρχαία λογοτεχνικά είδη. Είναι από αυτό που ξέρουμε ως σύγχρονη ποίηση.

Συγγραφείς

Οι ελληνιστικοί εμπειρογνώμονες της Αλεξάνδρειας δημιούργησαν έναν κανόνα από εννέα Έλληνες λυρικούς ποιητές που ονομάζονται παρακάτω: Σαπφώ, Αλτσέο Μυτιλήνης, Ανακρέων, Αλκμά ντε Σπάρτα, Íbico, Estesícoro, Simónides de Ceos, Píndaro, Baquílides, στο οποίο θα μπορούσαμε να προσθέσουμε τον Arquíloco, Xenophanes και Solon.

Δείτε περισσότερα για τη Λυρική Ποίηση.

Ελληνικο θεατρο

Η ελληνική δραματική λογοτεχνία αποτελείται από τραγωδίες και κωμωδίες. Αναδύεται τον 5ο αιώνα π.Χ. του C. από τις λατρείες των Διονυσίων.

Πολλά από τα έργα εμπνεύστηκαν από θρύλους θεών και ηρώων της μυθολογίας, και προσπάθησαν να παράγουν στον θεατή μια καθαρτική αντίδραση.

Υπάρχουν δύο διακριτοί κύκλοι: ο Τρώος, ο οποίος αναφέρεται σε χαρακτήρες από τον Τρωικό πόλεμο, και ο Θήβα, στους οποίους παρέλαβε η Ηλέκτρα, ο Οιδίποδας και η Αντιγόνη.

Συγγραφείς και έργα

• Αισχύλος: Επτά επί Θήβας , ικέτες Η , Η Ορέστεια και Προμηθέας Δεσμώτης .Sófocles: Οιδίποδας , η Αντιγόνη , Αίας , Ηλέκτρα , Φιλοκτήτης .Eurípides: Βάκχες , Μήδεια , Άλκηστη , Ο Τρωικός γυναίκες, Ιππόλυτος , Έλενα , Ορέστης .Aristófanes: Η σύννεφα , σφήκες , Λυσίστρατα , βάτραχοι .

Δείτε επίσης:

• Ελληνική τραγωδία Catarsis.

Χαρακτηριστικά της ελληνικής λογοτεχνίας

Θεματική

Τα θέματα ήταν κυρίως εμπνευσμένα από θρύλους και ιστορικά γεγονότα

Ήρωες και θεοί

Η παρουσία των θρυλικών ηρώων και θεών της ελληνικής μυθολογίας ήταν μια σταθερή στα έργα.

Σημασία της ρητορικής

Μεγάλη σημασία δόθηκε στη χρήση υψηλής και πειστικής ρητορικής.

Ισορροπία και αναλογία

Οι ιδέες της σαφήνειας, του μέτρου, της απλότητας και της αναλογίας ήταν θεμελιώδεις στη λογοτεχνική δημιουργία.

Είδη

Τα θεμελιώδη είδη ήταν επική και λυρική ποίηση και δράμα (κωμωδίες και τραγωδίες).