Έννοια του ανθρωπιστικού παραδείγματος (τι είναι, έννοια και ορισμός)

Τι είναι το ανθρωπιστικό παράδειγμα:

Το ανθρωπιστικό παράδειγμα είναι μια τάση που δίνει έμφαση στη σημασία, την αξία και την αξιοπρέπεια των ανθρώπων για την ενίσχυση της δραστηριότητας, της ελευθερίας και της αυτονομίας τους.

Το ανθρωπιστικό παράδειγμα αναδύεται ως ένα νέο σχολείο που απαιτεί αλλαγή ρόλων όσον αφορά την εκπαίδευση, ώστε το παιδί να είναι ελεύθερο να δημιουργήσει συναισθηματική μάθηση.

Στην ψυχοπαιδαγωγική, οι ανθρωπιστές προωθούν την ευέλικτη και ανοιχτή διδασκαλία όπου η εμπειρία και το κλινικό έργο της ψυχολογίας παρεκτείνεται στον εκπαιδευτικό τομέα. Υπό αυτήν την έννοια, οι στόχοι των εκπαιδευτικών διαδικασιών θεωρούνται θεραπευτικοί, επομένως, η εκπαίδευση είναι από μόνη της μια θεραπευτική δραστηριότητα.

Αυτό το παράδειγμα υιοθετεί τις αντιλήψεις του υπαρξισμού όπου η προσωπικότητα διαμορφώνεται μέσω των επιλογών του ανθρώπου ως εκλεκτικού παράγοντα.

Με τη σειρά του, το ανθρωπιστικό παράδειγμα βασίζεται επίσης στη φαινομενολογία, τονίζοντας το ρόλο που παίζει η ανθρώπινη συνείδηση ​​στη βιωματική της πραγματικότητα από μια εσωτερική ή εξωτερική αντίληψη, που είναι όλα υποκειμενικά γεγονότα.

Οι πρόδρομοι συγγραφείς του ανθρωπιστικού παραδείγματος, ειδικά στον τομέα της ψυχολογίας, ορίζουν τρεις θεμελιώδεις πτυχές για την κατανόηση της θεωρίας: προσωπικότητα, τη θεραπευτική σχέση και ουσιαστική μάθηση.

Ο Αμερικανός ψυχολόγος Αβραάμ Μάσλοου ορίζει τη θεραπευτική σχέση μεταξύ θεραπευτή-ασθενούς ή δασκάλου-μαθητή ως κινητήριος σύνδεσμος προς τη μάθηση και την αλλαγή που προκύπτει από την τάση προς την αυτοπραγμάτωση.

Η θεραπευτική σχέση του Maslow είναι μια εμβάθυνση του μοντέλου του ανθρώπινου κινήτρου που απεικονίζεται σε αυτό που είναι γνωστό ως πυραμίδα του Maslow, η κορυφή του οποίου είναι η αυτοπραγματοποίηση.

Από την άλλη πλευρά, η ουσιαστική μάθηση ορίζεται στην ψυχοθεραπευτική θεωρία του ψυχολόγου Carl Rogers το 1961, όπου δηλώνει ότι η συμμετοχή είναι η πιο αποτελεσματική μέθοδος μάθησης, επομένως, πρέπει να ληφθεί υπόψη το κοινωνικό πλαίσιο του ατόμου.

Χαρακτηριστικά του ανθρωπιστικού παραδείγματος

Το ανθρωπιστικό παράδειγμα χαρακτηρίζεται από την εφαρμογή του στον τομέα της εκπαίδευσης για να σχηματίσει ένα υγιές, ελεύθερο και αυτόνομο άτομο.

Οι ανθρωπιστές πιστεύουν ότι η βάση των εκπαιδευτικών αποφάσεων πρέπει να καλύπτει τις ανάγκες κάθε ατόμου. Δίνουν προσωπικές γνώσεις τόσο αξία όσο και δημόσια γνώση.

Με τη σειρά τους, λαμβάνουν υπόψη την ανάπτυξη κάθε ατόμου, αλλά σέβονται την ανάπτυξη άλλων ατόμων σε αυτήν τη διαδικασία. Το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που προτείνει το ανθρωπιστικό παράδειγμα πρέπει να συμβάλει στη δημιουργία μιας αίσθησης σπουδαιότητας και αξίας για όλα τα άτομα που εμπλέκονται.

Οι ανθρωπιστές θεωρούν τον δάσκαλο ως ένα άλλο άτομο, επομένως η στάση τους δεν πρέπει να είναι οδηγία αλλά να διευκολύνει. Το ανθρωπιστικό παράδειγμα ακολουθεί τις αρχές του ανθρωπισμού που γεννήθηκε τον 15ο αιώνα.

Ανθρωπιστικό παράδειγμα στην εκπαίδευση

Το ανθρωπιστικό παράδειγμα στην εκπαίδευση αναγνωρίζει την παιδαγωγική ως θεραπευτική δραστηριότητα στην οποία το άτομο μεταμορφώνεται σε ένα υγιές άτομο.

Οι ανθρωπιστές θεωρούν ότι ένα άτομο είναι υγιές όταν έχει μια ανώτερη αντίληψη για την πραγματικότητα. διατηρεί μια αυξανόμενη αποδοχή του εαυτού του, των άλλων και της φύσης. έχει την ικανότητα να αντιμετωπίζει επαρκώς προβλήματα. Είναι αυτόνομη, ανεξάρτητη και αυθόρμητη και είναι πρόθυμη να ζήσει τις αλλαγές και τις επιπτώσεις που της παρουσιάζει η ζωή.

Ο Αμερικανός ψυχολόγος Carl Rogers (1902-1987) θεωρεί ότι η σημαντική μάθηση είναι αυτή που λαμβάνει υπόψη τους συναισθηματικούς και γνωστικούς παράγοντες του ατόμου, οι οποίοι μέσω της βιωματικής ή συμμετοχικής μάθησης δημιουργούν προσωπική δέσμευση.

Υπό αυτήν την έννοια, η ανθρωπιστική ψυχοπαιδαγωγική προτείνει να χαιρετίσουμε την ευθύνη και τη δέσμευση του μαθητή μέσω, για παράδειγμα, έρευνας, ανάπτυξης έργων και ομότιμων μαθημάτων. Επιπλέον, τονίζει την ανάγκη αυτοαξιολόγησης για πραγματική και ουσιαστική εμπλοκή.

Οι τεχνικές και οι μέθοδοι διδασκαλίας πρέπει να βασίζονται στην κατασκευή προβλημάτων που θεωρούνται πραγματικά, το ποσοστό των διαφορικών πόρων, τις ομαδικές εμπειρίες και το διδακτικό υλικό, τη χρήση συμβάσεων για την εκτύπωση της πραγματικής ευθύνης στην ελευθερία και την ομαδική εργασία.

Ριζοσπαστικό ανθρωπιστικό παράδειγμα

Στις κοινωνικές επιστήμες και στην κοινωνιολογία, το ριζοσπαστικό ανθρωπιστικό παράδειγμα παρουσιάζει την πολιτική ως αιτία προσωπικών προβλημάτων. Ο στόχος των ριζοσπαστικών ανθρωπιστών ή συνειδητοποιητών είναι να ευαισθητοποιήσουν και να κατανοήσουν το πρόβλημα από τις υποτακτικές ομάδες στην κοινωνία και να τους κάνουν να πάρουν τον έλεγχο των υπηρεσιών μέσω της προώθησης ομάδων αυτοβοήθειας.