Το νόημα είναι η σύγχρονη εποχή (τι είναι, έννοια και ορισμός)

Τι είναι η σύγχρονη εποχή:

Σήμερα, η Σύγχρονη Εποχή θεωρείται ως η περίοδος από τον 15ο έως τον 18ο αιώνα της παγκόσμιας ιστορίας, στην οποία διαμορφώθηκαν οι αξίες της νεωτερικότητας. Υποτίθεται ότι η σταδιακή μετατροπή της παραδοσιακής τάξης σε μια σύγχρονη τάξη.

Ξεκίνησε στην εποχή της ανακάλυψης, η οποία περιελάμβανε την αναδιάταξη των παγκόσμιων οικονομικών σχέσεων υπό τον έλεγχο του δυτικού πολιτισμού. Είναι, επομένως, η πρώτη περίοδος στην ιστορία στην οποία ο καθένας διαρθρώνεται σε μια μόνο ιστορική αφήγηση.

Η σύγχρονη εποχή διαδέχεται τον Μεσαίωνα. Σκοπεύει να ξεπεράσει τον θρησκευτικό δογματισμό αυτής της περιόδου και στοχεύει να δημιουργήσει μια εποχή που διέπεται από την ορθολογική σκέψη.

Οι σύγχρονες αξίες προέρχονται από τον ανθρωποκεντρικό ανθρωπισμό της Αναγέννησης, αν και δεν σταμάτησαν εκεί. Αυτό το ρεύμα κατάλαβε τον άνθρωπο ως το κέντρο ενδιαφέροντος της ζωής και της γνώσης, σε αντίθεση με τον θεοκεντρικό ανθρωπισμό.

Η σύγχρονη εποχή φτάνει στο αποκορύφωμά της με τη βιομηχανική επανάσταση, στα μέσα του δέκατου όγδοου αιώνα, και τη γαλλική επανάσταση, που συνέβη το 1789, σε ένα περιβάλλον που κινητοποιήθηκε από τις ιδέες του Διαφωτισμού ή του Διαφωτισμού.

Η γαλλική επανάσταση και το σύνθημά της για «ισότητα, αδελφότητα και ελευθερία» οδήγησαν για πρώτη φορά στη δημοσίευση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλαξαν την πολιτική προοπτική των εθνών.

Σιγά-σιγά, η σύγχρονη εποχή διαμόρφωσε νέες αξίες, όπως η ιδέα της προόδου, που συνδέεται άρρηκτα με την επιστημονική, τεχνολογική (βιομηχανική) και οικονομική τάξη.

Χαρακτηριστικά της σύγχρονης εποχής

Στην επιστήμη

Η επιστημονική γνώση έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη Σύγχρονη Εποχή, καθώς επέτρεψε να αποκαλύψει τα μυστήρια της φύσης και να επεμβαίνει σε αυτήν με διαφορετικό τρόπο, εκτός από την αμφισβήτηση του θεοκεντρικού οράματος του κόσμου.

Στο πρώτο μέρος της Σύγχρονης Εποχής, τα πιο εντυπωσιακά επιστημονικά ευρήματα πραγματοποιήθηκαν σε πολιτιστικό επίπεδο, όπως η επαλήθευση της στρογγυλοποίησης της Γης, η ηλιοκεντρική θεωρία του Κοπέρνικου και η περιγραφή των ελλειπτικών τροχιών των θέσεων σύμφωνα με τον Κέπλερ, μεταξύ πολλών άλλοι.

Αυτά τα ευρήματα είχαν τόσο αντίκτυπο που μετατράπηκαν σε αυθεντικές πολιτιστικές επαναστάσεις, προκαλώντας ακόμη και διώξεις από τη θρησκεία.

Στην πολιτική

Οι μορφές πολιτικής τάξης πριν από τη Σύγχρονη Εποχή, όπως αυταρχικές μοναρχίες, κοινοβουλευτικές μοναρχίες και πριγκιπάτα, απέκτησαν νέες λεπτομέρειες κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ανάλογα με τις χώρες και τις ιστορικές τους συνθήκες.

Τα μοντέλα που αναπτύχθηκαν κατά τη νεωτερικότητα ήταν ο απολυταρχισμός, ο φωτισμένος δεσποτισμός και ο δημοκρατισμός. Αυτές οι εκφράσεις τελικά προέκυψαν σε μια ζωτική αντίληψη για τον εκσυγχρονισμό που φτάνει στην εποχή μας: το εθνικό κράτος με διαχωρισμό των εξουσιών.

Στην οικονομία

Από οικονομική άποψη, η σύγχρονη εποχή υποτίθεται ότι ο οριστικός μετασχηματισμός του φεουδαρχικού σχήματος, το οποίο άρχισε να μεταμορφώνεται στα τέλη του Μεσαίωνα με τη γέννηση της αστικής τάξης.

Έτσι, στη σύγχρονη εποχή καταγράφηκαν διαφορετικά οικονομικά μοντέλα, όπως ο πρωτο-καπιταλισμός, η δουλεία και η αποικιακή εκμετάλλευση, ο εμπορισμός και, τέλος, η διαμόρφωση του σύγχρονου καπιταλισμού (που τροφοδοτείται από τη βιομηχανοποίηση).

Στην τέχνη

Η σύγχρονη εποχή είναι υπεύθυνη για την έννοια της τέχνης όπως τη γνωρίζουμε. Στη συνέχεια, έρχεται η ιδέα του καλλιτέχνη (ιδιοφυΐα) απέναντι από τον τεχνίτη, και την ιδέα του αντικειμένου τέχνης ως πολύτιμη από μόνη της (αυτονομία της τέχνης), καθώς σε αντίθεση με τις τέχνες.

Αυτή η εποχή ξεκινά με την τέχνη της Αναγέννησης, ακολουθούμενη από τον Ανθρωπισμό, το Μπαρόκ και το Ροκόκο. Ωστόσο, από τον 18ο αιώνα και μετά, άρχισαν οι isms, δηλαδή τα καλλιτεχνικά κινήματα που γεννήθηκαν και σχετίζονται με προγράμματα όπως ο νεοκλασισμός και ο ρομαντισμός.

Αυτά τα κινήματα και τα υποκατάστατα θεωρούνται πλήρως «μοντέρνα» με καλλιτεχνικούς όρους.

Στη φιλοσοφία

Φιλοσοφικά κινήματα γνωστά ως ορθολογισμός (με συγγραφείς όπως οι Descartes, Spinoza, Malebranche), εμπειρισμός (Locke, Hume, Berkeley), Enlightenment or Enlightenment (Voltaire, Diderot, Rousseau) και κριτική (Kant) είναι τυπικά της σύγχρονης εποχής.

Προς τον 18ο αιώνα η αισθητική εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως αυτόνομη πειθαρχία της φιλοσοφικής γνώσης, παρόλο που η συζήτηση για την ομορφιά είναι τόσο παλιά όσο η ίδια η γέννηση της φιλοσοφίας.

Δείτε επίσης:

• Αρχαία Εποχή Μεσαίωνα.